Parafia Pysznica powstała na obszarze tzw. Puszczy Sandomierskiej. Od swego założenia w 1558 r., na mocy przywileju wydanego przez króla Zygmunta Augusta Serafinowi Dobanieckiemu, wieś Wola Pysznicka, wchodziła w skład archidiakonatu sandomierskiego, diecezji krakowskiej. Dopiero w 1786 r., na skutek przemian politycznych, znałazła się w granicach diecezji przemyskiej. Pierwszy kościół drewniany wybudowany został około 1564 r. Sołtys wsi Grzegorz Dobaniecki uzyskał pozwolenie od króla Zygmunta Augusta na budowę świątyni w nowo powstałej miejscowości. Do kościoła tenże monarcha ufundował dwa dzwony. W 1605 r. tytuł kościoła jak i nową parafię zatwierdził biskup krakowski Bernard kard. Maciejowski. Nowy kościół posiadał trzy ołtarze, drewnianą monstrancję i chrzcielnicę. W wyniku najazdu szwedzkiego świątynia ta została zniszczona. Niedługo potem na tym samym miejscu wybudowano drugi kościół. Trudno ustalić datę jego powstania, gdyż nie zachowały się żadne dokumenty na ten temat; wizytacja z 1728 r. stwierdza istnienie nowego kościoła. Ta sama wizytacja potwierdza, że w kościele znajdują się cztery boczne ołtarze, nowe organy, stalle w prezbiterium, ambona i wiele obrazów. W początkach lat 80-tych XVIII stulecia kościół prawdopodobnie spalił się. W 1784 r. wzniesiono nową drewnianą świątynię. Koszta jej budowy pokryto z kasy cesarskich dóbr kameralnych i z ofiar parafian. Poświęcenia jej dokonał bp Antoni Gołaszewski (29 czerwca 1792 roku). W r. 1887, ze względu na potrzeby wiernych dobudowano tzw. "babiniec". W czasie działań wojennych w 1914 r. kościół spłonął. Nabożeństwa w tym czasie sprawowano w prowizorycznej kaplicy. Budowę nowego (obecnego) kościoła rozpoczęto w 1925 r. z inicjatywy ówczesnego proboszcza ks. Ignacego Pyzika. Kamień węgielny poświęcono w 1926 r., a całą budowę w stanie surowym ukończono w 1931 r. Projektantem budowy był inż. Dajczak. W latach 60-tych z inicjatywy ks. Władysława Szubargi wykonano polichromię i zainstalowano organy. Uroczystego poświęcenia kościoła dokonał bp Franciszek Barda. W kościele znajduje się, oprócz ołtarza głównego z rzeźbioną sceną Ukrzyżowania, dwa ołtarze boczne dedykowane Wniebowzięciu NMP i św. Janowi Chrzcicielowi. Parafia posiada akta parafialne od 1760 r.