Parafia Dzwola została erygowana 17 września 1920 r. przez biskupa M. Fulmana. Powstała ona z części parafii janowskiej (dawniej Biała) i włączono ją do dekanatu Janów Lubelski. Ziemię dla nowej parafii przydzieliła Ordynacja zamojska. W tym samym roku wybudowano wszystkie budynki parafialne. Wcześniej bo w 1919 r. wybudowano drewnianą kaplicę z dobrowolnych składek mieszkańców przyszłej parafii i wtedy biskup lubelski pozwolił w niej odprawiać Mszę świętą w niedziele i święta oraz naznaczył ks. Piotra Paneckiego, aby dojeżdżał z Janowa Lubelskiego i zajął się organizowaniem parafii i budową nowego kościoła. Samą myśl i potrzebę założenia parafii we wsi Dzwola odległej o 11 km od Janowa Lubelskiego wysunął o. Marcin Stręciwilk, OP pochodzący z Dzwoli i ze swoimi ziomkami wybudował wspomnianą wyżej drewnianą kaplicę. Przy tej pracy bardzo się zasłużyli dwaj bracia: Walenty i Tomasz Stręciwilkowie jako majstrzy budowlani. Wykonali oni również wiązania dachowe na kościele i wszystkich budynkach parafialnych. Zasługi położył hrabia Maurycy Zamojski, który ofiarował browar - gdzie wypalano cegłę na przyszły kościół. Wymienił również u parafian ziemię, którą przeznaczono na cmentarz grzebalny i pole parafialne. Przeznaczył dużo drzewa na wypalanie cegły i na materiał budowlany. Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Częstochowskiej w Dzwoli został wzniesiony w latach 1924-1927 wg projektu arch. Ignacego Kędzierskiego z Lublina. Budową zajął się ks. Piotr Panecki jako proboszcz dzwolski. W 1935 r. kościół poświęcił bp A. Jełowiecki sufragan lubelski. Po II wojnie światowej zdjęto dachówkę i pokryto kościół blachą ocynkowaną oraz poprawiono tynki. Kościół jest zbudowany z kamienia i palonej cegły. Posiada trzy nawy w stylu neobarokowym. Na frontonie wieża a nad nawą główną wieżyczka. Po prawej stronie prezbiterium jest zakrystia, a po przeciwnej dość duża kaplica. Przy nawie głównej kruchta. Kościół liczy 1250 m2. Ołtarze: główny i boczne wykonane są z drewna przez Władysława Krzywickiego z Radomia w 1928 r. Ołtarze są stylem dopasowane do kościoła. W ołtarzu głównym są 3 obrazy: 1. Matki Bożej Częstochowskiej namalowany na blasze miedzianej - rok 1928 - na zasuwie św. Józefa i u góry nastawy św. Andrzeja Boboli, ten ostatni pędzla Władysława Holskiego. W lewej nawie jest ołtarz boczny z obrazem św. Izydora i św. Stanisława Kostki. W prawej nawie jest ołtarz boczny z obrazem Matki Bożej Różańcowej, a u góry św. Teresy. Kaplica boczna jest połączona z kościołem i tam znajduje się ołtarz pierwotny, jeszcze z kaplicy drewnianej z dwoma obrazami - Matki Bożej Częstochowskiej i Serca Pana Jezusa. Wszędzie są posadzki z terakoty. Polichromia wykonana po roku 1950 przez Podobińskiego z Zamościa. Na chórze muzycznym są organy wykonane przez S. Jagodzińskiego z Garbatki w roku 1928 (gruntowny remont był w 1965 r.). Chrzcielnica pochodzi z lat pięćdziesiątych (wykonał rzeźbiarz Kania spod Żywca). Obok kościoła stoi metalowa dzwonnica wybudowana w 1969 r., a w niej zawieszone 3 dzwony. Jeden z roku 1930 a dwa z 1968 wykonane przez firmę Felczyńskiego z Przemyśla. Wszystko jest dziełem ks. proboszcza Piotra Paneckiego, który od początku aż do śmierci 5 maja 1972 r. kierował parafią. Przez 11 lat pomagał mu wikariusz ks. Stanisław Peclik, który został proboszczem w 1972 r. i prowadzi dalej dzieło swego poprzednika. Po wybudowaniu kaplicy dojazdowej w Kocudzy w 1982 r. wieś Kocudza odeszła i stanowi odrębną parafię. Parafia posiada akta parafialne od 1920 r.