Parafia Batorz została erygowana w roku 1445 przez kardynała Zbigniewa Oleśnickiego. Teren jej był bardzo rozległy, ale z biegiem lat powstały z niej nowe parafie: w Bożej Woli, Otroczu, Zdziłowicach, Błażku, Piłatce, a wieś Wólka Ponikiewska została przyłączona do parafii Targowisko. Po utworzeniu parafii i wybudowaniu kościoła bracia Andrzej i Mikołaj Tęczyńscy ówcześni właściciele Batorza i Zdziłowic w roku 1450 nadali kościołowi Batorskiemu grunta - 760 morgów, na które składały się łąki, lasy i orna ziemia. Obecnie parafia posiada 3,8 ha. W czasach przynależności do d. kr. parafia Batorz wchodziła w skład archidiakonatu w Zawichoście (dekanat Urzędów). Szczególnie trudny okres pracy duszpasterskiej przypadł na początek XVIII wieku, kiedy przez pewien czas nie było świątyni. Wtedy dziedzic Studzianek w swoim majątku wystawił kaplicę i drugą w Bożej Woli, a do ich obsługi sprowadził kapłanów. Proboszcz zbytnio nie opiekował się parafią, ani nie miał stałego wikariusza. Prawdopodobnie pomocą służył ksiądz unicki. Unici posiadali na terenie parafii swój kościół w Otroczu. W czasach kasaty Unii kościół ten został zamieniony na cerkiew prawosławną. Prawosławni byli na terenie parafii batorskiej od 1875 r. aż do odłączenia Otrocza (tzn. do 1919). W pracy duszpasterskiej wielką pomocą służyły bractwa. W parafii istnieją trzy cmentarze grzebalne: stary położony za wsią, nowy odległy około 500 m od kościoła na tzw. Zamczysku Stefana Batorego i trzeci nowy obok kaplicy w Aleksandrówce. Pierwszy kościół był zbudowany z drzewa w 1445 r. przez Andrzeja i Mikołaja braci z Tęczyna, uroczyście poświęcony przez bpa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Po spaleniu kościoła w 1707 r. wybudowany został nowy, również drewniany pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa, uroczyście poświęcony w 1751 r. przez biskupa kijowskiego Kajetana Sołtyka. W 1879 r. w pierwszą niedzielę października po nieszporach spalił się kościół, zaledwie zdołano wynieść Przenajświętszy Sakrament i monstrancję. Ówczesny proboszcz ks. Karol Lisowski poczynił starania, aby zbudować kościół z trwałego materiału. Obecny kościół zbudowano ze składek parafian w 1883 r. Polichromia wykonana w 1929 r. (Paweł Palka z Lukowa). W 1959 r. wykonano prace przy zakrystii. W roku 1961 zaankrowano pęknięcia ścian i na pewnej przestrzeni łuki sklepienia, a w 1983 r. wykonano zewnętrzną elewację kościoła, w 1986 r. odnowiono polichromię kościoła (Marian Pecka z Frampola), w 1987 r. dokonano konserwacji i złocenia ołtarza głównego (Leszek Sołtys z Kraśnika). Kościół parafialny murowany jest z cegły, kształt ma kwadratowy i ma cechy stylu neoromańskiego. Składa się z prezbiterium, nawy głównej, dwóch naw bocznych i przedsionka. Oddzielnej zakrystii nie ma - mieści się za ołtarzem głównym. Kościół we wszystkich swych częściach ma sklepienie i posadzkę cementową. Dach pokryty blachą ocynkowaną w roku 1990 pomalowany dwoma warstwami farby. Stan zewnętrznie i wewnętrznie dobry. Ołtarz główny posiada podstawę murowaną z kamienia, a nastawę drewnianą. W ołtarzu tym znajdują się trzy obrazy: Św. Stanisława Biskupa (1891 r. Wojciech Gerson), Św. Anioła Stróża (Archimowicz) i mały obraz M.B. Nieustającej Pomocy. Ołtarze boczne mają podstawy do mens murowane, a nastawy drewniane. W ołtarzu w prawej nawie jest obraz św. Franciszka z Asyżu (1927 Barwicki z Lublina) zaś z lewej ołtarz z obrazem Serca Pana Jezusa, na zasuwie obraz Matki Bożej Różańcowej (1931 r. Barwicki). Na chórze muzycznym są dwunastogłosowe organy (firmy L. Błomberga i syna), w 1950 r. remontowane. Chrzcielnica, stylem dostosowana do kościoła, wykonana w 1936 r. Dzwonnica stoi obok kościoła wymurowana w 1908 r. u góry ostro zakończona krzyżem. Są trzy małe dzwony (duże trzy dzwony wywieziono w czasie II wojny światowej). Już w wieku XVIII istniała przy parafii mała biblioteka, z której nic się nie zachowało. Archiwum par. zawiera m.in. akta metrykalne z XVIII w., księgę wizytacji kanonicznych i kronikę z ostatnich lat. 3 maja 1993 roku poświęcono plac pod budowę kaplicy pw. Miłosierdzia Bożego w Ponikwach. 14 listopada 1994 roku na placu kościelnym postawiono krzyż na rozpoczęcie budowy Drogi Krzyżowej. 25 czerwca 1995 roku z parafii Batorz wydzielono nową parafię - Aleksandrówkę. W 1995 roku pomalowano dach kościoła, dzwonnicy, plebanii i wikariatu. W 2001 roku zakupiono dwa nowe dzwony. W 2002 roku rozpoczęto prace osuszające wnętrze kościoła.