Kościół p.w. Św. Floriana w Koprzywnicy jest romańską budowlą bazylikową, trójnawową, z transeptem i prostokątnym prezbiterium, która w ciągu wieków ulegała przemianom w stylu danej epoki. Konwent koprzywnicki był fundacją wojewody sandomierskiego Mikołaja Bogorii ze Skotnik, który w roku 1183 sprowadził z Morimondu do Koprzywnicy Ojców Cystersów. Przybyli mnisi początkowo zajęli zespół drewnianych budynków i otrzymali na własność Koprzywnicę z 10-ma wioskami. Prace budowlane przy klasztorze rozpoczął Mikołaj ze Skotnik, a kontynuował jego bratanek, hrabia Pakosław. W 1207 r. klasztor konsekrował krakowski biskup Pełka, nadając mu wezwanie NMP i św. Floriana. W 1240 r. Koprzywnicę nawiedzili Tatarzy, klasztor został zniszczony i spalony, zginęli mnisi i ówczesny opat, Zbigniew Paweł. W 1259 r. doszło do drugiego najazdu Tatarów, a budynki klasztorne zostały doszczętnie spalone. Wkrótce potem książę sandomierski i krakowski Bolesław Wstydliwy nadał zakonnikom szereg przywilejów. W poł. XIV w. za opata Wilhelma i kolejnego opata Michała, z inicjatywy arcybiskupa gnieźnieńskiego, Jarosława Bogorii ze Skotnik dochodzi do najważniejszej przebudowy klasztoru. W 1461r. staraniem opata Mikołaja z Trzebnicy i jego następcy, Mikołaja z Przeworska trwają prace remontowo-budowlane przy kościele i klasztorze (wzniesiono m.in. krużganki).W 1486 r. przy ul. Osieckiej pobudowano wraz z przytułkiem kościół p.w. Świętego Ducha. W uroczystość Bożego Ciała 1508 r. wybuchł pożar, który strawił dachy klasztorne i budynki drewniane. Po pożarze Mikołaj z Robczyc odbudował dachy i nadbudował ściany szczytowe. W 1527 r. ówczesny opat Aleksy zadecydował o zburzeniu stojącego naprzeciwko pocysterskiego kościoła, przeznaczonego dla ludu, kościoła św. Leonarda. Dziś na jego miejscu stoi figura św. Jana Nepomucena. W latach 1615-20 za rządów opata Hieronima Ossolińskiego wzniesiono dwór opacki "Opatówka". W II poł. XVII w. następują kolejne zmiany, nadające kościołowi barokowy charakter (m.in. powstanie późnobarokowej fasady z kruchtą, dobudowa zakrystii, wzniesienie biblioteki).W 1819r. następuje akt kasacyjny zakonu cystersów przez władze zaboru rosyjskiego. W 1821 r. biskup sandomierski Prosper Burzyński ustanawia w pocysterskim klasztorze parafię a proboszczem ks. Wiesiołowskiego. W 1915 r. w wyniku działań wojennych wybuchł pożar, który strawił barokową sygnaturkę i dachy kościelne. Remontu i konserwacji kościoła podjął się ks. proboszcz Piotr Gołębiowski, a jego rozpoczęte prace wykończył ks. Jan Wiącek, następny proboszcz Koprzywnicy. W latach 1960-64 poddano gruntownym badaniom i konserwacji wnętrze kościoła. W latach 1955-65 ks. Jan Wiącek pod kierunkiem konserwatora z Warszawy p. Dąbrowskiego odnowił wszystkie ołtarze, polichromię z XIV i XV wieku oraz wybudował wieżę w stylu pierwotnym. 4 maja 1995 r. staraniem ks. Wacława Tomczyka sprowadzono z Krakowa relikwie św. Floriana, męczennika, patrona strażaków. Parafia posiada akta parafialne od 1810 r. W 2000 r. parafia została podzielona, z parafii Św. Floriana powstała parafia Matki Bożej Różańcowej.