Parafia erygowana przed rokiem 1326. Kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia NMP jest wzmiankowany w 1326 r. Odnowiony gruntownie w 1509-1510 r. kosztem Mikołaja Szydłowieckiego burgrabiego krakowskiego. W połowie w. XVI zniszczony przez arian, restaurowany ok. połowy w. XVIII, oraz dwukrotnie w XIX wieku. Gotycki, w bryle o zatartym charakterze stylowym. Orientowany, murowany z kamienia, tynkowany, jednonawowy z węższym prostokątnym prezbiterium, za którym od strony wschodniej znajduje się zakrystia z przedsionkiem. Wnętrze prezbiterium nakryte stropem kasetowym, polichromowanym, zapewne z pocz. w.XIX, w nawie strop z desek z fasadą ok. połowy w. XVIII. Dachy strzeliste, dwuspadowe, na dachu nawy późnobarokowa wieżyczka z ok. połowy XVIII w. Ołtarz główny, późnobarokowy ok. 1692 r., a w nim obraz łaskami słynący Matki Bożej Pocieszenia z końca wieku XVII. Dwa ołtarze boczne, poświęcone w 1768 r. W lewym ołtarzu krucyfiks, rzeźba włoska późnobarokowa z pocz. wieku XVIII na tle płaskorzeźby Jerozolimy, w prawym obrazy późnobarokowe ok. poł. XVIII w. św. Anny Samotrzeciej i Przemienienia Pańskiego. Trzeci ołtarz boczny z obrazem Serca Jezusowego. Ambona rokokowa, chrzcielnica kamienna barokowa I poł. XVIII w. Kościół malowany w 1963 r., restaurowany w 1972 r. oraz w 1987 r. pokryty nową blachą ocynkowaną. W 1989 r. wymieniona została instalacja elektryczna. W latach 1993-2002 położono nowe tynki na kościele, pomalowano elewację, pomalowano wnętrze kościoła. Dokonano gruntownej konserwcji trzech ołtarzy (głównego), Męki Pańkiej, św. Anny i Najśw. Serca Jezusowego. Parafia posiada akta parafialne od 1668 r.