Parafia Kiełczyna erygowana była przed 1325 rokiem. W księgach parafii Kiełczyna z r. 1984 ks. bp W. Wójcik wpisał taką notę: "Ptaśnik: Monumenta Poloniae Vaticana w wykazie parafii płacących świętopietrze w roku 1325 wymienia proboszcza parafii Kiełczyna, a więc już wtedy Kiełczyna była parafią". Przed trzystu laty była bardzo rozległa, obejmowała dzisiejszą parafię Bogoria, część Wiśniowej i część Niemirowa. Stare kalendarze liturgiczne wspominają, że w roku 1773 był w Kiełczynie wybudowany kościół drewniany. Czy to był pierwszy kościół trudno powiedzieć. Tenże kościół spalił się 19 września 1861 r. Obecny kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja Bpa, murowany, wybudowany został w latach 1861-1869. Za usilnym staraniem miejscowego proboszcza, ks. Jana Rzepeckiego wybudowano z dobrowolnych składek kościół w stylu romańskim. Kościół ten został uroczyście poświęcony w I Niedzielę po uroczystości św. Mateusza Ap. przez biskupa sandomierskiego J. Juszyńskiego w roku 1869. Przy głównym wejściu do kościoła, pod chórem, na ścianie po stronie Ewangelii jest wmurowana tablica, na której jest napis mówiący o rocznicy dedykacji kościoła: "Pierwsza Niedziela po św. Mateuszu we wrześniu". Nazwisko architekta budowy kościoła nie jest znane. Kiedy budowano obecny kościół w Kiełczynie, parafianie mieli własną cegielnię na polach Woli Kiełczyńskiej lub Kiełczyny Poduchownej, skąd dostarczano cegłę. Kościół jest jednonawowy, zbudowany z cegły czerwonej pełnej, cały otynkowany zewnątrz i wewnątrz. Tynki zewnętrzne kościoła zostały wykonane w r. 1972, a wewnątrz malowanie kościoła miało miejsce w roku 1971. Główne remonty kościoła przeprowadzali na przestrzeni lat księża: Stanisław Knapik, Józef Witkowski i Jan Sawicki. Strop nad główną nawą jest drewniany, tynkowany i malowany. Prezbiterium, kaplica i zakrystia mają sklepienie z cegły. Posadzka w nawie głównej wykonana jest z terakoty. W prezbiterium, kaplicy i zakrystii podłoga jest drewniana. Organy sześciogłosowe, bez pedałów, jednomanuałowe, zakupione przez ks. Knapika w 1934 r. Wykonał je Jagodziński z Garbatki. Remont kapitalny organów został przeprowadzony w r. 1988 przez Dominika Grochalskiego z Piotrkowa Tryb. Więźba dachowa jest drewniana. Kościół pokryty jest blachą ocynkowaną, systematycznie konserwowaną. Parafia posiada akta parafialne od 1779 r.