Parafia w Gościeradowie istniała już przed rokiem 1391. Do końca XVIII wieku należała do diecezji krakowskiej i wchodziła w skład dekanatu urzędowskiego. Parafia wiele zawdzięczała kolejnym właścicielom Gościeradowa, których majątek należał do największych w okolicy: Wybranowscy, Prażmowscy, Słupeccy, Krasińscy, Szembekowie, Leszczyńscy. Z parafią wiążą się nazwiska dwóch prymasów Polski: w połowie XVII w. właścicielem majątku był abp Wacław Leszczyński, natomiast istniejąca do dziś kapliczka przy kościele została wybudowana w 1728 r. z fundacji bpa poznańskiego K. Szembeka, który został prymasem Polski w r. 1739. Ostatnim właścicielem majątku był hrabia Eligiusz Suchodolski, który w 1894 r. swoje posiadłości w testamencie przekazał Warszawskiemu Towarzystwu Dobroczynności. Pierwsze kościoły były budowane z drewna. Jeden z nich został wzniesiony pod koniec XIV w. przez rodzinę Gościeradowskich. W r. 1657 Szwedzi zniszczyli kościół parafialny, prawdopodobnie drugi albo trzeci z kolei, wybudowany z drewna. W 1674 r. wybudowano kościół drewniany, istniał on do r. 1926, tj. do czasu wybudowania obecnej świątyni. Obecny kościół budowano w latach 1908-1920 wg projektu Józefa Dziekońskiego w stylu nadwiślańskiego neogotyku. Uroczystego poświęcenia świątyni dokonał 24 czerwca 1957 r. biskup lubelski Piotr Kałwa. W latach 1980-1985 dzięki ofiarności parafian pokryto dach kościoła miedzianą blachą, ułożono w kościele posadzkę, pomalowano wewnątrz świątynię. Parafia posiada akta parafialne od 1686 roku.