Kościół w Otroczu został wybudowany w latach 1872-1874 jako świątynia greko-katolicka. W roku 1875 wraz z kasatą Unii przez rząd carski, kościół został zamieniony na cerkiew prawosławną. W 1919 r. świątynię rekoncyliowano i poświęcono jako kościół parafialny parafii rzymsko-katolickiej w Otroczu. W 1928 r. zostały zrzucone kopuły cerkiewne, a wybudowano wieżę i nowy dach. Podczas II wojny światowej, w 1942 r. Niemcy odebrali kościół katolikom i przekazali do dyspozycji Ukraińcom obrządku prawosławnego, zamieszkującym wówczas Otrocz w 80%. Po wyjeździe ludności prawosławnej na Ukrainę, świątynia znowu stała się własnością katolików i została poświęcona 18 marca 1945 r. Kościół jest murowany. 14 sierpnia 1942 r. podczas pacyfikacji wsi Niemcy rozstrzelali ks. Adama Padzińskiego tutejszego proboszcza wraz z sześcioma mężczyznami. Przez następne 3 lata parafia była obsługiwana przez księży z sąsiednich parafii. W 1945 r. proboszczem parafii w Otroczu został ks. Piotr Gąder, który przyczynił się do zorganizowania parafii po wojnie. W 1997 roku pomalowano z zewnątrz kościół oraz dach, wymieniono rynny. Cokół wokół kościoła obito blachą ocynkowaną. W 2000 roku wymieniono instalację elektryczną w kościele i pomalowano wnętrze kościoła. W 2001 roku zakupiono nowy dzwon, który został umieszczony w nowowybudowanej dzwonnicy obok kościoła. W 2002 roku dokonano renowacji ołtarza głównego.