W 1953 r. mieszkańcy wioski Nowosielec inspirowani przez ks. Wincentego Boczara proboszcza w Nisku wystąpili do władz powiatowych o zezwolenie na przeniesienie z Kopek dawnej kaplicy dworskiej hr. Tarnowskich. Próba jednak się nie powiodła. Czekano do wydarzeń w październiku 1956 r. Natychmiast powrócono do poprzedniej myśli. W tymże jeszcze roku wykupiono od Spółdzielni Produkcyjnej w Kopkach wspomnianą kaplicę i przeniesiono na teren gromady. Sama kaplica okazała się za mała dla potrzeb przyszłej parafii, dlatego zwrócono się do Wydziału Architektury o zezwolenie na jej rozbudowę. 27 marca 1957 r. otrzymano z Rzeszowa zatwierdzenie planów i zezwolenie na jej rozbudowę. Równocześnie Kuria Biskupia w Przemyślu pismem z dnia 25 marca 1957 r. ustanowiła osobę prawną: "Kościół Rzymsko-Katolicki" w Nowosielcu. Budowę rozpoczęto na działce ofiarowanej na ten cel przez Kazimierza Stoja, usytuowanej w centrum wioski. 7 września 1957 r. bp Wojciech Tomaka dokonał poświęcenia kamienia węgielnego. Budowę prowadzili miejscowi budowniczowie: Bronisław Iskra, Andrzej Cebula, Jan Jeż, nadzorował inż. N. Stafiej z Rzeszowa. Nad budową czuwał ks. Mieczysław Kędzior - proboszcz parafii Jeżowe, a po jego odejściu od maja 1958 r. jego następca ks. Ludwik Bielawski. 28 września 1958 roku ks. Wincenty Boczar - dziekan rudnicki dokonał poświęcenia kościoła nadając mu tytuł: Matki Bożej Królowej Polski. Najbardziej dotkliwym dla mieszkańców Nowosielca ciosem, ukazującym zarazem brutalność władz było zburzenie 6 maja 1966 r. wybudowanego w między czasie, obok kościoła, domu przeznaczonego na mieszkanie dla księdza i nałożenie na budowniczych grzywny. Po poświęceniu kościoła rozpoczęto systematyczną niedzielną obsługę duszpasterską. Początkowo dojeżdżali księża z parafii: Nisko, Racławice, Jeżowe. Od początku 1959 r. obsługę przejęła wyłącznie parafia Jeżowe. 24 czerwca 1968 r. biskup skierował do Nowosielca ks. Jana Stanisza. Odtąd rozpoczęła się normalna praca duszpasterska. Kościół został zbudowany z drzewa, kryty blachą, ma wymiary 25 x 12 m, wysokość 8,40 m, a wysokość wieży 16 m. Usytuowany jest w pośrodku wioski. Najdalsza odległość wynosi 4 km. Wnętrze kościoła posiada polichromię i zupełnie nowe wyposażenie, które w latach 1971-1992 otrzymał kościół za staraniem ks. proboszcza Janusza Szczepańskiego, jak również dzięki ofiarności miejscowych parafian. Parafia posiada akta parafialne od 1957 r.