Pierwotny kościół drewniany został wzniesiony przez Iwona Odrowąża, kanonika krakowskiego i sandomierskiego, kanclerza Leszka Białego, dziedzica Łukawy, w 1216 r. Dokument erekcyjny z 1216 r. był przechowywany przez prawie 600 lat do 1814 r. w archiwum parafialnym. Po śmierci proboszcza Jana Gębiczyńskiego dokument zabrał dziedzic Przezwód Ignacy Romanowicz, który go nigdy nie zwrócił. W 1627 r. po rozebraniu starej świątyni wzniesiono nowy kościół w kształcie krzyża z drzewa modrzewiowego, który spłonął od uderzenia pioruna w 1931 r. Uratowano tylko obraz Matki Bożej Śnieżnej, który był w głównym ołtarzu. W obecnym kościele znajduje się w ołtarzu bocznym. Obecny kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Śnieżnej budowano w latach 1933-1940 wspólnym wysiłkiem całej parafii pod przewodnictwem ówczesnego proboszcza Jana Górki. Kościół zbudowany jest ze specjalnego rodzaju kamienia, którego pokłady znajdują się na terenie parafii. Kamień węgielny poświęcił w 1933 r. bp Wł. Jasiński. Kościół uroczyście poświęcił bp Walenty Wójcik w 1961 r. Restaurowany był w 1975 r., kryty czerwoną dachówką. W 1996 roku zrobiono gazowe ogrzewanie kościoła. W 1999 roku odnowiono wnętrze kościoła, figury kamienne, stacje Drogi Krzyżowej, wykonano nową polichromię. Parafia posiada akta parafialne od 1797 r.