Przed I rozbiorem Polski Kurzyna Mała i Kurzyna Wielka należały do parafii Pysznica. Sporadycznie przyjeżdżał ksiądz pysznicki do cerkwi w Dąbrówce i tu dla łacinników odprawiał nabożeństwa. Po r. 1772 przybyli koloniści niemieccy i osiedlili się obok Kurzyny Małej, nazywając swoją kolonię Rauchersdorf. Od r. 1921 zmieniono nazwę miejscowości na Kurzyna Średnia. W r. 1784 przybył do Kurzyny ks. Antoni Gierle i pełnił funkcję kooperatora pysznickiego do r. 1793. W latach 1793-1815 obowiązki duszpasterza dla łacinników pełnił ksiądz greko-katolicki z Dąbrówki. W r. 1815 przysłano ks. Kazimierza Horwatha jako kapelana (curatus localis). Dzięki jego staraniom i przy pomocy kolonistów z Rauchersdorf po 32 latach zabiegów zbudowano kościół w latach 1816-1818. Kościół został poświęcony w 1818 roku. Powiększono go w r. 1886. W r. 1895 umieszczono w kościele 7-głosowe organy. Ósmy głos dodano przy generalnym remoncie w r. 1981 (Wolański Adolf). Ołtarze wykonano w latach 1896-1898. Ostatnia konserwacja i złocenia w roku 1989. W r. 1905 postawiono dzwonnicę, a odnowiono ją w r. 1986. Kurzyna jako samoistna parafia została erygowana w 1913 r. Kościół jest drewniany, konstrukcji zrębowej, orientowany. Malowidła figuralne z r. 1897, na suficie w nawie Sąd Ostateczny, w prezbiterium Wniebowstąpienie Pańskie, w przybudówce Ofiarowanie w świątyni. Obraz Sądu Ostatecznego i wiele innych obiektów znajdujących się we wnętrzu kościoła wykazują cechy twórczości artystycznej Jana Tabińskiego, malarza z Rzeszowa żyjącego w latach 1834-1915. Ściany prezbiterium i głównej części kościoła zostały pomalowane w r. 1939 przez Michała Wikierę z Kosiny. Prace konserwatorskie przy polichromii w prezbiterium przeprowadziła Strużyńska z Krakowa w r. 1990, a przy polichromii na plafonie kościoła Menet z Krosna w r. 1992. Ambona umieszczona w kościele zaraz po jego wybudowaniu, drewniana, rokokowa z rzeźbą św. Piotra, pochodzi prawdopodobnie z klasztoru Minorytów ze Starego Sącza. Została odnowiona wraz z chrzcielnicą i konfesjonałami w r. 1991. Na belce tęczowej jest umieszczony krucyfiks późnobarokowy, zapewne z końca w. XVIII. W 1993 roku dokonano konserwacji polichromii i zakupiono stacje drogi krzyżowej. W 1998 roku odnowiono dzwonnicę. W 2000 roku wykonano nowe nagłośnienie w kościele parafialnym i filialnym. Wykonano również odwodnienie kościoła. W 2001 roku wymieniono wszystkie drzwi i zostały zakupione meble do zakrystii. W 2002 roku zbudowano nowy chór, poświęcony w 2003 roku. W 2006 roku została zmieniona część blachy dachowej na miedzianą, jak również poprawiono wejście do Kościoła i szalunek. W 2011 roku wykonano nowe pokrycie miedziane nad pozostałą częścią dachu kościelnego i wykonano nową wieżę. Wokół kościoła ułożono nowy chodnik. W tym samym roku w kościele filialnym wykonano nowe schody z balustradami i podjazdem oraz wstawiono nowe drzwi wejściowe. Pod krzyżem na kamiennym postumencie postawiono figurę Matki Bożej jako wotum i pamiątkę dla pomordowanych parafian w czasie II wojny światowej. Parafia posiada akta parafialne od 1784 r.