Jubileuszowej Mszy Świętej z okazji 15. rocznicy powstania diecezji sandomierskiej w nowym kształcie, przewodniczył wieczorem 25 marca 2007 roku biskup sandomierski Andrzej Dzięga. Podczas uroczystej liturgii dziękowano za duchowe dobra, które spłynęły na Kościół Katolicki w Polsce jako owoce bulli Ojca Świętego Jana Pawła II "Totus Tuus Poloniae Populus" oraz za osobę i biskupią posługę biskupa Wacława Świerzawskiego. - Dziękujemy za te mijające 15 lat, poprzez które i w czasie których święty Kościół sandomierski, zwany wówczas diecezją sandomierko-radomską został ubogacony o nurt niezwykłego duszpasterskiego doświadczenia i gorliwości kapłańskiej części diecezji przemyskiej, tarnowskiej i lubelskiej - mówił bp Dzięga. W homilii bp Edward Frankowski przypomniał najważniejsze cechy biskupiej posługi biskupa seniora Wacława Świerzawskiego. Zaliczył do nich m.in. odnowę liturgiczną w diecezji oraz ukazywanie, że Eucharystia jest centrum i sercem całego życia Kościoła. - Jesteśmy mu bardzo wdzięczni za trud integracji diecezji, że tak łagodnie, spokojnie, bez napięć i w krótkim czasie scalenie nastąpiło i dziś możemy cieszyć się z tego bogactwa jakie wniosły 4 diecezje - podkreślił bp Frankowski. Kaznodzieja odniósł się także do przeżywanego Dnia Świętości Życia i powiedział: "Z szacunkiem mówmy o życiu dzieci poczętych i róbmy wszystko, aby życie dzieci poczętych było konstytucyjnie zagwarantowane, tak by żadna siła polityczna nie mogła ich tej gwarancji pozbawić". We wspólnej modlitwie uczestniczyli księża infułaci, dziekani, pracownicy Kurii, różnych instytucji i ośrodków duszpasterskich, alumni i profesorowie Seminarium Duchownego na czele z księdzem rektorem, siostry zakonne, członkowie ruchów, grup i wspólnot duszpasterskich, chór katedralny oraz licznie zgromadzeni wierni.

Diecezję sandomierską utworzył 30 czerwca 1818 r. papież Pius VII bullą "Ex imposita nobis". W 1981 r. jej nazwa została zmieniona na sandomiersko-radomską. Zupełnie nowy okres w jej dziejach rozpoczął się 25 marca 1992 r. Ojciec Święty Jan Paweł II wydał wówczas bullę "Totus Tuus Poloniae Populus", mocą której wprowadzono nowy podział administracyjny Kościoła w Polsce. Z dawnego terytorium diecezji sandomiersko-radomskiej wyodrębniono diecezję radomską ze stolicą w Radomiu. Sandomierz natomiast pozostał siedzibą biskupstwa, któremu przydzielono nowe terytorium. Zostało ono wytyczone przez połączenie czterech odrębnych części należących wcześniej do diecezji sandomierskiej, przemyskiej, lubelskiej i tarnowskiej. Nowe granice diecezji połączyły tereny o odrębnych tradycjach kościelno-duszpasterskich i własnej historii.