W prywatnej kaplicy biskupa sandomierskiego w Sandomierzu odbyła się pierwsza sesja Trybunału Rogatoryjnego ustanowionego w sprawie kanonicznego rozpoznania postaci kapłana diecezji sandomierskiej Antoniego Tworka, któremu - jako należącemu do grona 122 męczenników z okresu II wojny światowej objętych informacyjnym postępowaniem kanonicznym prowadzonym przez Diecezję Pelplińską - przysługuje tytuł Sługi Bożego.

Ksiądz Tworek urodził się 5 stycznia 1897 roku w Łoniowie koło Sandomierza. Był najmłodszym z czworga dzieci Jadwigi (z Hołodych) i Wojciecha Tworków. Po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej i gimnazjum męskiego w Sandomierzu wstąpił w 1915 roku do sandomierskiego Seminarium Duchownego. Święceń prezbiteratu udzielił mu 30 maja 1920 roku biskup Marian Józef Ryx. Do 1922 roku Ks. Tworek pracował jako wikariusz w parafi Ćmielów i stąd został skierowany na studia specjalistyczne Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je w roku 1926 uzyskując tytuł doktora prawa kanonicznego. W tym samym roku uzyskał pozwolenie na pracę duszpasterską wśród polonii we Francji. Początkowo pracował w Montceau les Mines, zaś od 1928 r. duszpasterzował w miejscowości Barlin. W roku 1929 ze względów zdrowotnych zrzekł się tej placówki i - po krótkim urlopie - podjął pracę w Oignies. Jednak po roku względy zdrowotne zadecydowały o jego powrocie do kraju. 19 grudnia 1930 ks. Tworek zaminowany został przez Biskupa Sandomierskiego notariuszem Sądu Biskupiego w Sandomierzu, zaś w roku następnym dodatkowo rektorem podominikańskiego kościoła Św. Jakuba w Sandomierzu, gdzie też zamieszkał. W następnych latach otrzymywał kolejne obowiązki: spowiednika zwyczajnego alumnów (1932), sekretarza diecezjalnego czasopisma „Prawda Katolicka” (1934), patrona Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich (1934), asystenta kościelnego Katolickiego Stowarzyszenia Mężów oraz Katolickiego Stowarzyszenia Kobiet (1934-1936), członka Zarządu Stowarzyszenia Kupców Chrześcijańskich (1936), wiceprezesa Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej - był jej współzałożycielem (1937) i kuratora Domu Księży Emerytów (1937-1939). Dnia 12 marca 1940 roku został mianowany wiceoficjałem Sądu Biskupiego, a dwa dni później otrzymał godność kanonika honorowego Kapituły Katedralnej Sandomierskiej. W maju tegoż roku otrzymał nominację na sędziego prosynodalnego. Klęskę wrześniową z 1939 r. i to, co po niej nastąpiło odczuwał bardzo boleśnie i mimo niesprzyjających okoliczności starał się podtrzymywać łączność towarzyską również z ludźmi świeckimi. Znalazł się jednak na liście przeznaczonych do aresztowania. Nastąpiło ono 16 marca 1942 roku. Ubranego jedynie w świecki strój (Gestapo nie pozwoliło na założenie sutanny) i skutego kajdankami przeprowadzono go do więzienia w sandomierskim zamku. Po piętnastu dniach przesłuchań i tortur wywieziony został wraz z 61 innymi więźniami - był wśród nich także bł. ks. prał. Antoni Rewera - do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie przydzielono go do pracy przy budowie baraków. W czerwcu tego samego roku przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau. Wielokrotnie bity, wycieńczony pracą i schorowany zmarł na gruźlicę płuc w wigilię Bożego Narodzenia 1942 roku. Jego zwłoki spalone zostały w krematorium cztery dni później.

Trybunał Rogatoryjny, powołany przez biskupa sandomierskiego Andrzeja Dzięgę na prośbę biskupa pelplińskiego Jana Szlagi, na poziomie diecezji tworzą: Delegat Biskupa - ks. prał. Waldemar Gałązka , Notariusz - s. lic. Klara Radczak, Notariusz pomocniczy - s. mgr Anna Barszcz i Doręczyciel - ks. mgr Bogumił Czaja. Wicepostulatorem jest ks. prał. Zygmunt Gil.

Wszelkie informacje o Słudze Bożym prosimy nadsyłać na adres Kurii Diecezjalnej (27-600 Sandomierz, ul. Mariacka 7).