- Przy ikonie zapominam o świecie - powiedział ks. dr Kazimierz Skawiński, profesor sandomierskiego Wyższego Seminarium Duchownego w czasie prelekcji na temat ikon, jaka odbyła się w klasztorze św. Jakuba oo. Dominikanów w Sandomierzu 21 lutego 2003 roku.

Ikona - surowy w swojej formie, ale przepiękny i wymowny w symbolice obraz znany i czczony w Kościele Wschodnim to synteza kultury rzymskiej, greckiej, egipskiej i hebrajskiej. Prelegent przedstawił podstawową zasadę malarstwa (pisania) świętych obrazów Wschodu: ikony nie pisze się w grzechu a można je pisać tylko w wielkiej modlitwie i pobożności. Charakterystyczne elementy w niektórych ikonach Chrystusa, niezmienne od wieków to m.in. układ oczu i nosa taki, aby wpisana tam była litera T oznaczająca krzyż, trzy koncentryczne koła oznaczające Trójcę Przenajświętszą oraz podwójne kreski oznaczające boskość i człowieczeństwo Chrystusa. Patrzącego na ikonę zastanawiają nienaturalne pozy przedstawionych tam postaci. - Ikona w ten sposób głosi prawdę o przemienieniu człowieka, który należy już do innego świata - wyjaśnił ks. Skawiński.

Prelekcja poświęcona ikonom odbyła się w ramach piątkowych "Spotkań ze sztuką", zapoczątkowanych 7 lutego wykładem o nieznanych dziejach kościoła św. Jakuba.