Na okres wielkopostny nową premierę przygotował Teatr Sakralno-Dramatyczny im. Jana Pawła II w Sandomierzu. Sztuka "Pokutnik", wg dramatu Romana Brandstaettera "Pokutnik z Osjaku", grana jest w świątyniach Sandomierza i diecezji jako zachęta do rekolekcji i pokuty, a także podczas rekolekcji wielkopostnych oraz dla młodzieży przygotowującej się do sakramentu bierzmowania. Treść misterium osnuta jest na legendzie o królu Bolesławie Śmiałym, który, zbiegłszy na Węgry po zabójstwie św. Stanisława, biskupa krakowskiego, miał w benedyktyńskim klasztorze w Osjaku pokutować za wyrządzone zło. Zanim dotarł do swojego miejsca pokuty, długo pielgrzymował po całej Europie, uciekając przed własnym sumieniem, żyjąc w nędzy, upokorzeniu. W klasztorze wiódł życie milczącego pokutnika i dopiero na łożu śmierci wyjawił, że jest polskim królem wygnańcem. Widzowie poznają go w momencie, gdy niezwykle utrudzony, wędruje wśród wichrów i zamieci, cierpiąc z powodu przejmującego zimna, głodu, wzgardy pospólstwa. Nie narzeka jednak, lecz błogosławi Pana za to, że pozwolił mu pokutować za popełnione winy. Pokutę uważa za swoje bogactwo, jedyną drogę ocalenia. Sumienie, głos Boga, podpowiada mu, aby "cierpiał od wszystkiego". Stoczywszy walkę we własnym sumieniu, osiąga uciszenie i moc ducha, przyjmuje postawę pokory. Szatan usiłuje posiać w jego duszy zwątpienie w sens jego cierpienia i pokuty, a gdy to mu nie udaje się, nęci biednego wygnańca obietnicami szczęśliwego życia. Pokutnik odrzuca wszelkie jego podszepty złego ducha, pokonując go Modlitwą Pańską. Nabiera jeszcze większej otuchy, gdy słyszy modlitwę wstawienniczą chóru zakonników w jego intencji o łaskę pojednania się z Bogiem. Dzięki łasce Bożej, przystępuje przed śmiercią do sakramentu pokuty, wyjawia swoje pochodzenie i zbrodniczy czyn, otrzymując odpuszczenie grzechów.

W postacie dramatu wcielił się ks. Zygmunt Wnukowski, dyrektor teatru, wraz z alumnami WSD w Sandomierzu. - Spektakl mówi o potrzebie pokuty i zadośćuczynienia w życiu każdego człowieka. Praca nad tym misterium należy do najbardziej trudnych i pracochłonnych, ponieważ trzeba w przygotowaniu zwrócić uwagę na wyeksponowanie każdej roli, nawet ról epizodycznych. Przygotowanie spektaklu wymaga wielu prób, poszukiwań. Pracując nad "Pokutnikiem" aktorzy mieli świadomość, że uczestniczą w czymś ważnym, niezwykłym. Choć ukazujemy historię z XI w., sprzed prawie tysiąca lat, przesłanie: potrzeba pokuty i zadośćuczynienia za ludzki grzech jest wciąż aktualne. Człowiek żyje dlatego, że została mu odpuszczona wina i dlatego także powinien odpuszczać, przebaczać wszystkim swoim winowajcom. Takie będzie nasze zbawienie, jakie będzie nasze przebaczenie. Do tego nas wzywa chrześcijaństwo - podkreśla ks. Zygmunt Wnukowski. Misterium grane jest w dwóch wersjach: nieco skróconej na Mszy św., a jako spektakl samoistny prezentowane jest w szerokiej formie, wraz z zabójstwem biskupa, które dokonuje się na oczach widzów. - Widzowie bardzo to przeżywają, ale nawet w tej wersji skróconej, zwłaszcza przy spowiedzi Pokutnika, widać wielkie skupienie i wzruszenie ludzi, widać, że uczestniczą w rekolekcjach - mówi ksiądz dyrektor. Zresztą, takie jest przesłanie naszego teatru: stwarzanie wspólnotowej atmosfery przeżywania spektakli. Z drugiej strony jest nurt szkolny, starania o to, żeby przyciągnąć młodzież na przedstawienia, a trzeci - to spektakle o wymiarach i akcentach baśniowych dla dzieci. Wiadomo, że dzieci przyciągną dorosłych i wtedy misja teatru rozszerza się. Teatr jest sztuką elitarną i w dzisiejszych czasach, kiedy zanika umiejętność czytania książek, zwłaszcza książek o tematyce religijnej, to taki teatr jest apostołowaniem i misją ludzi związanych z teatrem - podkreśla ks. dyr. Zygmunt Wnukowski. Pragnę, żeby krąg osób podejmujących misję teatru sakralno-dramatycznego jeszcze bardziej poszerzał się - dodaje.