W dniach od 16 do 18 listopada 2009 roku trwała w Krakowie Ogólnopolska konferencja naukowa "Między Wrocławiem a Lwowem. Sztuka na Śląsku, w Małopolsce i na Rusi Koronnej od XVI do XVIII w." Organizatorami byli: Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, Inwentaryzatorskie Koło Naukowe Historyków Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, Koło Naukowe Studentów Historii Sztuki UJ.

Podczas sesji, Urszula Stępień, kustosz Muzeum Diecezjalnego w Sandomierzu, wygłosiła referat nt. "Uwagi o przemianach we wnętrzu kolegiaty sandomierskiej w I poł. XVIII w. - w świetle nowych źródeł".

Referentka podkreśliła, że wiek XVIII jawi się w kolegiacie sandomierskiej jako zdynamizowany okres działalności artystycznej, który przyniósł wnętrzu duże przeobrażenia. Jest odzwierciedleniem aktywnej polityki fundatorskiej kanoników, do których należała inicjatywa w sprawach budowlano-artystycznych i organizacja prac remontowych w kolegiacie. Znaczącym faktem dla tych inicjatyw było przeniesienie w 1717 r. parafii z jezuickiego kościoła Św. Piotra i Pawła. Bez wątpienia najokazalszą zachowaną do dzisiaj fundacją z I poł. XVIII w. jest stolarsko-snycerska boazeria z zespołem 16 obrazów powstała z inicjatywy ks. Żuchowskiego.

W zbiorach archiwum kapitulnego znajduje się jeszcze inny zespół dokumentów pochodzący z początku XVIII w. "Już teraz możemy powiedzieć, że zakres wykonywanych wówczas prac był szerszy" - mówiła referentka. "Nie wszystkie potwierdzone źródłowo zamówienia zachowały się do dzisiaj. Nowe archiwalia sugerują, że wiele elementów wystroju wnętrza do kolegiaty zaprojektował wybitny architekt krakowski Kacper Bażanka, i że możemy przypisać temu artyście szerszy udział w restauracji kolegiaty, niż tylko projekt marmurowej posadzki i epitafium ks. Stefana Żuchowskiego" - podkreśliła Urszula Stępień. Zachowany zespół archiwaliów obejmuje lata 1718-1728 i dotyczy wykonania wielu elementów z marmurów dębnickich.

W zespole zachowało się również 5 dokumentów napisanych przez samego Bażankę. Zachowały się także 3 szkice rysunkowe (projekty) wprawdzie nie sygnowane, ale należy przypuszczać, że wykonane przez samego Bażankę. Są to jedyne jego zachowane projekty. Analiza dokumentów pozwala prześledzić poszczególne etapy wykonywanych prac, dostarcza informacji o wykonawcach projektów, czy też o sposobach ich finansowania. Dokumenty sugerują, że po śmierci Bażanki w 1726 r. organizacją prac zajmowała się dalej żona Teresa Bażankowa. Przedstawiony na sesji referat był kolejnym ważnym przyczynkiem do badań nad późnobarokową aranżacją wnętrza kolegiaty w Sandomierzu. Pozwolił postawić hipotezę, że w I poł. XVIII w. dążono do stworzenia w kolegiacie jednorodności (integralności) wnętrza.