Ośmiu alumnów sandomierskiego seminarium przyjęło święcenia diakonatu z rąk biskupa Edwarda Frankowskiego w parafii pw. św. Barbary w Tarnobrzegu. We wspólnej modlitwie w intencji nowych diakonów wzięli udział: wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego wraz z przełożonymi i wychowawcami, proboszczowie i wikariusze alumnów piątego roku, siostry zakonne oraz rodziny i przyjaciele. Po Ewangelii ks. Jan Biedroń, rektor seminarium przedstawił kandydatów zaświadczając o ich odpowiednim przygotowaniu na urząd diakona. Podczas homilii biskup E. Frankowski wskazał na najważniejsze zadania i cele stanu diakońskiego. – Misją diakona jest służba Chrystusowi i wspólnocie Kościoła w łączności z biskupem i gronem kapłanów. To wam powierza się ważne funkcje podczas liturgii oraz troskę o dobro innych ludzi szczególnie tych najbardziej potrzebującym. Stając się sługami Ewangelii nie ustawajcie w byciu jej czytelnymi świadkami, których potrzebuje dzisiaj współczesny świat. W posłudze ludowi Bożemu bądźcie miłosierni, gorliwi i pełni bratniej miłości. Starajcie się upodobnić do Chrystusa ukrzyżowanego, który uczy właśnie takiej posługi – mówił bp E. Frankowski.
Do święceń diakonatu, które włączyły alumnów piątego roku do stanu duchownego, kandydaci przygotowywali się podczas rekolekcji, które poprowadził ojciec duchowny ks. Mariusz Piotrowski. Do stanu diakońskiego zostali włączeni: Paweł Dobrowolski ze Skopania, Marcin Fac z Godziszowa, Sylwester Gaweł z Osieka, Piotr Grabowski z Rudnika nad Sanem, Piotr Kania z Chrzanowa, Krystian Musiał z par. św. Michała Archanioła w Ostrowcu Św., Damian Niziałek z par. św. Barbary w Staszowie oraz Damian Stala z Gawłuszowic.
Do zadań diakonów, którzy w czasie obrzędu złożyli przyrzeczenia posłuszeństwa biskupowi, celibatu oraz codziennego odmawiania Liturgii Godzin (brewiarza) należy pomoc w posłudze duszpasterskiej kapłanom m.in. poprzez głoszenie Słowa Bożego, sprawowanie niektórych sakramentów, udzielanie Komunii świętej oraz prowadzenie katechezy. W czasie liturgicznej posługi diakoni używają właściwego sobie stroju, którym jest dalmatyka.