W 2012 roku mija 110 lat istnienia Muzeum Diecezjalnego. Swoje świętowanie muzeum rozpoczęło od umieszczenia w poszczególnych salach ekspozycyjnych okolicznościowych tablic, które będą przeprowadzać gości przez dzieje tej najstarszej placówki muzealnej w Sandomierzu. Na tablicach pokazane zostały archiwalne fotografie, poczynając od najstarszej ukazującej zbiory jeszcze w katedralnym kapitularzu, następnie fotografie sal muzealnych w Seminarium Duchownym - dawnym klasztorze sióstr benedyktynek i wreszcie pierwszą aranżację zbiorów w Domu Długosza. Ważną częścią pamiątkowych tablic są podpisy gości, którzy na przestrzeni blisko stu lat odwiedzali muzeum. Początkowo czynili to w gmachu Seminarium Duchownego, a następnie od 1937 r. w Domu Długosza. Pokazany został pierwszy wpis w księdze gości pochodzący z 1910 r. Jako pierwsi wpisali się „goście z Krakowa”, a uczynili to „z pełnym uznaniem dla założyciela Muzeum ks. Józefa Rokosznego i jego owocnej pracy”. Można zobaczyć wpisy artystów, którzy przyjeżdżali do Sandomierza na plenery malarskie, włączając się w ten sposób w nurt tradycji utrwalania pejzażu sandomierskiego, który trwa nieprzerwanie od XVII w. Z 1925 r. pochodzą na przykład wpisy Leona Wyczółkowskiego i Józefa Pieniążka. W 1912 r. podpisali się w księdze uczestnicy komisji konserwatorskiej, która odbyła się w związku z przygotowaniami do wielkiego dzieła odnowienia katedry sandomierskiej, zainicjowanego przez bp. Mariana Ryxa. W 1916 r. zwiedzał muzeum Władysław Reymont. Wśród dostojnych gości, którzy odwiedzili muzeum był w 1918 r. wizytator apostolski ks. Achilles Ratti - od 1922 r. papież Pius XI. 15 sierpnia 1924 r. muzeum gościło prezydenta Rzeczypospolitej Stanisława Wojciechowskiego, który tego dnia brał udział w poświęceniu sztandaru 4. Pułku Saperów. 8 maja 1938 r. zwiedzał katedrę i muzeum prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki. Sandomierz był tego dnia jednym z etapów podróży prezydenta po terenach Centralnego Okręgu Przemysłowego. Takich fotografii oraz podpisów umieszczono na tablicach jubileuszowych wiele. Nadal są świadectwem trwałości sandomierskiego dziedzictwa i jego nieprzemijającej wartości.