Kapłani, alumni seminarium duchownego, siostry zakonne, mieszkańcy parafii Baćkowice oraz wierni świeccy przybyli licznie 4 listopada 2007 roku do bazyliki katedralnej w Sandomierzu, aby wspólnie modlić się o rychłą beatyfikację sługi Bożego biskupa Piotra Gołębiowskiego. Okazją do przywołania pamięci o biskupie Piotrze Gołębiowskim była 50. rocznica święceń biskupich oraz przypadająca 2 listopada 27. rocznica jego śmierci oraz 105. rocznica chrztu sługi Bożego. Mszy Świętej w bazylice katedralnej przewodniczył bp Marian Zimałek. W homilii bp Zimałek przypomniał sylwetkę bp. Piotra Gołębiowskiego, podkreślając, że przez 56 lat pasterzowania jako ksiądz, a potem biskup wpisał się głęboko w niejedno ludzkie serce: "w dzieje seminarium, parafii Baćkowice i Koprzywnica, w dzieje diecezji sandomierskiej i Kościoła w Polsce". Kaznodzieja dziękował Bogu za obdarowanie biskupem Piotrem oraz prosił o łaskę beatyfikacji sługi Bożego. Bp Zimałek przedstawił także świadectwa różnych osób dotyczące świętości życia bp. Piotra. Według świadectw wychowanków seminarium bp Gołębiowski uczył umiłowania modlitwy i kapłaństwa, budził bezgraniczne zaufanie, przemawiał całą swoją osobowością, mówił to czym żył, promieniował mocą z wysoka, był po prostu święty. - W okresie okupacji w Baćkowicach jest ojcem i bratem, miłosiernym samarytaninem i św. Mikołajem, zwłaszcza w dniach frontu i wysiedlenia - mówił kaznodzieja i dodał, że cechowała go wiara, heroiczne poświęcenie, męstwo oraz bezgraniczne zawierzenie Matce Najświętszej. Bp Zimałek podkreślił także, że dobroć jego serca promieniowała w zwykłej codzienności, a ludzie nazywali go dobrym, Bożym kapłanem, świętym. Po Eucharystii zgromadzeni modlili się o beatyfikację sługi Bożego, udając się w procesji do podziemi bazyliki katedralnej, gdzie znajduje się jego grób. Liturgię uświetnił swoim śpiewem sandomierski chór katedralny.

Bp Piotr Gołębiowski urodził się 10 czerwca 1902 roku w Jedlińsku koło Radomia. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze sandomierskiej 12 października 1924 roku W 1928 roku rozpoczął pracę w sandomierskiej katedrze jako wikariusz. Następnie mianowany został profesorem seminarium, a w 1930 roku ojcem duchownym kleryków. Podczas wojny objął parafię w Baćkowicach. Następnie pracował jako rektor kościoła Trójcy świętej w Radomiu, a potem był proboszczem i dziekanem w Koprzywnicy. W 1950 roku jako kanonik Kapituły Katedralnej wrócił do Sandomierza i oddał się pracy profesorskiej w seminarium. W 1957 roku przyjął sakrę biskupią jako biskup pomocniczy. Po śmierci bpa J. Lorka w 1967 roku został wybrany wikariuszem kapitulnym, a od 26 lutego 1968 roku z woli papieża Pawła VI był Administratorem Apostolskim z prawami biskupa ordynariusza diecezji sandomierskiej, którą kierował do śmierci. Zmarł nagle w Nałęczowie podczas sprawowania Najświętszej Ofiary 2 listopada 1980 roku. Pochowany w katedrze sandomierskiej. Proces beatyfikacyjny biskupa Piotra prowadzi diecezja radomska. Rozpoczął go 2 maja 1994 roku w kościele parafialnym w Jedlińsku bp Edward Materski. Mszę świętą o beatyfikację odprawił w tym dniu prymas Polski kard. Józef Glemp.