3 marca 2011 roku w Sali Papieskiej Instytutu Teologicznego w Sandomierzu odbyło się spotkanie pt: „Duchowość w moim teatrze” z reżyserem i scenografem teatralnym Leszkiem Mądzikiem. Organizatorami spotkania było Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, Klub Inteligencji Katolickiej oraz Muzeum Diecezjalne. Podczas spotkania reżyser dzielił się swoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami nad przekazem duchowych wartości stanowiących istotę życia człowieka w sztuce teatralnej. - Myślę, że zawsze poszukujemy sposobu, by dotknąć tej tajemnicy człowieka, którą przeczuwamy, pragniemy, tęsknimy za nią, a nie dane nam jest w pełni przedstawić ją przez sztukę, wyrażenia artystyczne czy obraz. Chciałem poprowadzić dialog z sobą i z publicznością jak do tej tajemnicy się zbliżyć i jej dotknąć - mówił Leszek Mądzik. Podczas dyskusji nad wymiarem duchowym teatru, a w sposób szczególny nad przedstawieniami reżysera szukano odpowiedzi, czy współczesny teatr umie wywołać egzystencjalny niepokój u widza i skłonić do refleksji o sens naszego bytowania. - Współczesny teatr niezupełnie prowadzi widza do takich refleksji. Dziś chce się zdobyć widza przez prowokację, sensację, skandal, które mają wywołać wrażenie bez refleksji, co było powodem tego odczucia - mówił artysta. W twórczości teatralnej Mądzika dwa spektakle „ Odchodzi” i „Przejście” w sposób szczególny pokazują człowieka nie tylko w jego wymiarze cielesnym, ale przede wszystkim w jego transcendencji i świętości.

Leszek Mądzik w 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie po roku zaczął wystawiać przedstawienia, m.in. „Ecce Homo”. W przedstawieniach Mądzika dominuje ruch, obraz, a nadrzędną rolę pełni według twórcy światło. Jego interpretacjom towarzyszy także warstwa dźwiękowa, nie ma natomiast słowa. Sztuki prezentowane na deskach Sceny Plastycznej KUL prezentują filozoficzną refleksję o życiu i przemijaniu. Ta refleksja bardzo często bierze się z konkretnych przeżyć artysty.