Na Wawelu w pracowni Konserwatorskiej Królewskiego Zamku w Krakowie biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz uczestniczył w otwarciu relikwiarza tzw. Grunwaldzkiego i sprawdzeniu stanu zachowania Relikwii Drzewa Krzyża Świętego.

Dokonało się ono w obecności protagonistów prac konserwatorskich dotyczących relikwiarza: wicedyrektora Zamku Jerzego T. Petrusa, Ewy Wiłkojć - głównego konserwatora muzealnego, Dariusza Nowackiego - kierownika działu złotnictwa, Tadeusza Piotra Galanta - konserwatora prowadzącego oraz Jana i Stanisławy Kosteckich. Po odmówieniu modlitwy, bp Nitkiewicz stwierdził: "Oddając cześć Krzyżowi na którym dokonało się nasze Odkupienie, dostrzegamy jednocześnie wspaniałe dzieło artystyczne. Ten średniowieczny relikwiarz, wyraża wiarę i kunszt przeszłych pokoleń. Jego niezwykłe piękno jest zarazem, jak mówi P. Evdokimov odblaskiem Boskiego, najwyższego piękna". Wyraził też wdzięczność za podjęty trud odnowy. Konserwacja związana jest z potrzebą zabezpieczenia stanu zachowania tak cennego eksponatu, a okazją stały się przygotowania do obchodów 600. lecia historycznych wydarzeń pod Grunwaldem i organizowanej z tej racji w 2010 r. przez Zamek Królewski na Wawelu wystawy "Na znak zwycięstwa".

Na spotkaniu podjęto ważne decyzje, co do przywrócenia i utrwalenia estetycznych walorów oraz poprawienia kondycji obiektu i zabezpieczenia przed wpływem warunków atmosferycznych.

Relikwie wiązane są z dziełem budowniczego kościoła i kaplicy Świętego Krzyża w Brodnicy, rozpoczętej prawdopodobnie w 1285 roku z fundacji ówczesnego proboszcza Mikołaja Wolwelina z Sandomierza.

Sam relikwiarz został zdobyty po słynnym zwycięstwie nad Krzyżakami pod Grunwaldem, stąd pochodzi zwyczajowa nazwa Krzyż Grunwaldzki. Część górna pochodzi z ok. 1370 roku i powstała w złotniczych pracowniach Nadreńskich. Pierwotnie był nasadzany na drzewiec i noszony w procesjach. Król Władysław Jagiełło zastał relikwie na zamku Brodnickim, który powierzył pieczy wojewodzie sandomierskiemu, a rok później ofiarował Relikwie osobiście wg Jana Długosza kolegiacie sandomierskiej. Dolna jego część: stopa i nodus kapliczkowy powstała w XV. wiecznych warsztatach krakowskich z fundacji jagiellońskiej o czym świadczą m.in. herby. Relikwiarz przechowywany był przez wieki w skarbcu Kapituły kolegiaty, a obecnie Katedry Sandomierskiej. Został użyty podczas wizyty apostolskiej Sługi Bożego Jana Pawła II w Sandomierzu w roku 1999 w procesji na wejście. W ostatnim czasie jest prezentowany w Muzeum Diecezjalnym Dom Długosza w Sandomierzu. Księdzu biskupowi towarzyszyli: ks. sekretarz Roman Janiec i ks. kan. Andrzej Rusak, dyrektor Muzeum Diecezjalnego, konserwator diecezjalny, reprezentujący również Kapitułę Katedralną w Sandomierzu. Dzieło to o bardzo bogatym układzie ikonograficznym jest przykładem cennych wyrobów złotniczych, kultury duchowej i artystycznej średniowiecznej Europy i będzie je można oglądać po konserwacji najpierw w liturgicznym wprowadzeniu w Wielkim Poście 2010 roku do Bazyliki Katedralnej w Sandomierzu, a później w Muzeum Diecezjalnym i we wspomnianej wystawie na Zamku Królewskim na Wawelu w Krakowie. W roku 2011 uświetni sandomierskie uroczystości rocznicy przekazania przez króla tej Relikwi.