W ósmą rocznicę pobytu Sługi Bożego Jana Pawła, 12 czerwca 2007 roku, zgodnie z zapowiedzią z 17 maja br., kiedy to został podpisany akt notarialny sytuujący w diecezji pierwszy klasztor kontemplacyjny, przybyły do Sandomierza, na Plac Św. Wojciecha, tak bardzo już oczekiwane Siostry Klaryski. W godzinie ulubionej modlitwy Jana Pawła II - Anioł Pański, powitał je biskup sandomierski Andrzej Dzięga. Ordynariusz kierując do sióstr krótkie słowo, wyraził radość z przybycia sióstr, skierował do nich ciepłe słowa ojcowskiej troski i zachęty, a przechodząc z nimi kolejno wszystkie pomieszczenia tymczasowego klasztoru, pobłogosławił je i poświęcił. W każdym pomieszczeniu była odmawiana inna modlitwa i wieńczące ją życzenie, aby dane pomieszczenie dobrze służąc siostrom, sprzyjało budowaniu wzajemnych więzi oraz prawdziwie apostolskiej wspólnoty życia i miłości. Wizytę bp. Dzięgi zakończyła wspólna modlitwa na klasztornym dziedzińcu, pasterskie błogosławieństwo i obietnica księdza biskupa, że będzie czuwał nad duchowymi i doczesnymi potrzebami wspólnoty, szczególnie w początkach jej sandomierskiej historii, bo początki zazwyczaj nie są wcale takie łatwe. Przyszłe Sandomierskie Klaryski: s. Aleksandra Prełowska, s. Barbara Śmigowska, s. Faustyna Vasko i s. Maria Czech zostały zaproszone na Liturgię rocznicową na Sandomierską Skarpę, aby swoją obecność w diecezji rozpocząć u stóp figury sługi Bożego Jana Pawła II. Siostry przybyły w towarzystwie swojej ksieni m. Zofii Tracz ze Skaryszewa oraz koordynatorki prac przy nowym klasztorze s. Ewy Sobol. Na początku Liturgii zostały powitane przez bp. Dzięgę. Radość z ich obecności wyraził także przewodniczący Mszy Świętej abp Sławoj Leszek Głódź. Na zakończenie nabożeństwa odbył się obrzęd uroczystego wprowadzenie sióstr klarysek do diecezji i pierwszego klasztoru. Siostry podchodząc do ołtarza odebrały z rąk biskupa Światło Miłosierdzia przywiezione specjalnie na tę uroczystość z diecezjalnego sanktuarium Miłosierdzia Bożego z Ostrowca Świętokrzyskiego. Światło to, pochodzące z Łagiewnik, płonące nieustannie w ostrowieckiej świątyni Miłosierdzia Bożego, teraz będzie płonęło także w Sandomierzu, u Sióstr Klarysek. Siostry klaryski, z płonącymi lampkami oliwnymi w dłoniach, stanęły przed ołtarzem. W tym też momencie siostry zakonne z terenu diecezji, obecne na uroczystości, podeszły do sióstr klarysek i otoczyły je siostrzanym wieńcem, aby potem, w uroczystej procesji pod przewodnictwem bp. Mariana Zimałka, z pochodzenia Skaryszewianina, zaprowadzić je do ich klasztoru. Wyruszenie procesji poprzedziło jeszcze słowo skaryszewskiej ksieni, która dziękując Bogu, ale także biskupowi sandomierskiemu i całej diecezji, za nowopowstałą fundację Zakonu św. Klary w Sandomierzu, powitała zgromadzonych i przedstawiła krótko zadania apostolskie Klarysek w Kościele i świecie. Potem dopiero z palcu celebry, ulicą Browarną, wyruszyła procesja, aby zaprowadzić Siostry Klaryski na wzgórze franciszkańskie, do ich nowego klasztoru. W czasie procesji modląc się i śpiewając rozważano m. in. tajemnice światła różańca świętego. W bramie klasztornej powitał siostry, jako swoje nowe parafianki, proboszcz Parafii Św. Józefa. Ich przybycie na miejsce oznajmił też głos dzwonów z parafialnego kościoła. Bp Zimałek odmówił modlitwy na poświęcenie domu zakonnego, pobłogosławił dom i jego nowe mieszkanki, skierował do zgromadzonych słowo pozdrowienia i udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa. Siostry Klaryski odwzajemniły się bukietem róż i wręczyły biskupowi pomocniczemu piękny obraz św. Klary. W całej procesji oraz ceremonii wprowadzenia towarzyszyła siostrom liczna grupa wiernych, którzy po obrzędzie poświęcenia mogli zwiedzić klasztor. Potem bp Zimałek ustanowił klauzurę.

Klaryski, jak każdy zakon kontemplacyjny klauzurowy, realizują swoje powołanie naśladowania Chrystusa w odosobnieniu od świata zewnętrznego, aby modlitwą i pokutą, w duchu św. Franciszka i św. Klary, wypraszać zbawienie właśnie temu światu. Oddzielone od ludzi klauzurą materialną są im bliskie duchem i sercem, ofiarowując im swoją modlitwę i wyrzeczenia. Pierwszą polską klaryską była bł. Salomea, która przyjęła habit w 1245 r. w Zawichoście. Obecnie jest ponad 100 Polek - Klarysek. Fundacja sandomierska jest już z kolei szóstym klasztorem klarysek w Polsce. Na świecie, w 42 autonomicznych klasztorach, żyje ponad osiem tysięcy klarysek. Na gruncie duchowości klariańskiej, obok Zakonu św. Klary, powstały jeszcze: Ubogie Siostry św. Klary, Klaryski Kapucynki i Klaryski od Wieczystej Adoracji.