Ks. profesor Wincenty Granat, w latach 1965-1970 rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za udział w wydarzeniach marcowych 1968 roku. Podczas uroczystości, która odbyła się 6 marca 2008 roku w Pałacu Prezydenckim, za zasługi na rzecz przemian demokratycznych odznaczone zostały 44 osoby. Uroczystość rozpoczęła się minutą ciszy w związku ze śmiercią wybitnego aktora Gustawa Holoubka. Prezydent Kaczyński odznaczył Krzyżem Komandorskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski łącznie 44 osoby. Ks. prof. Wincenty Granat oraz siedem innych osób otrzymało odznaczenia pośmiertnie. Odznaczenia nie przyjął Bogdan Czajkowski. Bohaterowie Marca '68 odznaczeni zostali "za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce" oraz "za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej". Ks. Wincenty Granat, uznawany za jednego z najwybitniejszych dogmatyków w Polsce, urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie w woj. tarnobrzeskim. Studia seminaryjne ukończył w Sandomierzu. Jeszcze przed święceniami kapłańskimi, które otrzymał 24 sierpnia 1924 r. w katedrze sandomierskiej, rozpoczął naukę na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W 1925 r. uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1928 r. doktora teologii. Po powrocie do kraju pełnił obowiązki prefekta w szkołach podstawowych i średnich oraz prowadził szeroką działalność społeczną i charytatywną w Radomiu. Od 1952 r. był wykładowcą na KUL, a w roku 1965 został rektorem tej uczelni. Pełnił także w latach 1963-1970 funkcję prezesa Towarzystwa Naukowego KUL. Przez całe życie prowadził intensywną pracę naukową, której owocem jest około 330 publikacji. Jest autorem szeregu prac o charakterze filozoficzno-teologicznym, w tym monumentalnej Dogmatyki Katolickiej. Brał m.in. udział w pracach redakcyjnych Encyklopedii Katolickiej, "Roczników Teologiczno-Kanonicznych" oraz "Zeszytów Naukowych KUL". Podczas wydarzeń Marca 1968 r. ks. prof. Granat wykupywał z aresztu i więzień swoich studentów. Pomagał im również finansowo. W 1970 r. z powodów zdrowotnych zrzekł się funkcji rektora KUL, opuścił Lublin i zamieszkał jako rezydent w domu Sióstr Służek NMP Niepokalanej, gdzie poświęcił się pracy naukowej i duszpasterskiej. Zmarł 11 grudnia 1979 roku. 12 czerwca 1995 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.