W poniedziałek 14 grudnia w bazylice katedralnej w Sandomierzu sprawowana była Msza święta pod przewodnictwem bp. Edwarda Frankowskiego o beatyfikację Sług Bożych: ks. prof. Wincentego Granata oraz ks. Antoniego Tworka. Eucharystię koncelebrowało 10 kapłanów w tym infułat ks. prof. Stanisław Kowalczyk. W modlitwie uczestniczyła ponadto wspólnota Wyższego Seminarium Duchownego, siostry zakonne oraz wierni. W wygłoszonej homilii biskup pomocniczy Edward Frankowski przypomniał sylwetki Sług Bożych diecezji sandomierskiej oraz ich świadectwo wiary i oddanie w służbie Kościoła lokalnego i powszechnego. „Ksiądz rektor Wincenty Granat był człowiekiem nauki i pokornym sługą prawdy, który myśli i serca wiernych kierował ku Bogu. Dociekliwość uczonego łączył z pokorą ucznia wsłuchanego w to, co mówi Stwórca - zwrócił się do zebranych biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej. „Dziękując Bogu za tych naszych wspaniałych świadków, chcemy przypomnieć sobie dzisiaj, że przykład ich życia jest zobowiązaniem również i dla nas. Ich świadectwo jest bowiem żywe tylko wówczas, gdy ich naśladujemy. Niech patron dnia dzisiejszego św. Jan od Krzyża i nasi kandydaci na ołtarze pomogą nam kroczyć tą samą drogą w stronę Pana Boga, którą wytyczyli nam swoją wielka odwagą i determinacją” - podkreślił bp Frankowski.

Sługa Boży ks. Wincenty Granat urodził się 1 kwietnia 1900 r. w Ćmielowie. W 1924 r. w Sandomierzu otrzymał święcenia kapłańskie. Studiował na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii i teologii. Od roku 1933 był profesorem Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, a w latach pięćdziesiątych został zatrudniony w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Poza intensywną pracą naukową, której owocem jest przede wszystkim wielotomowa „Dogmatyka Katolicka”, ks. Granat piastował stanowisko prodziekana Wydziału Teologicznego KUL, a w 1965 r. został rektorem KUL. Z powodu kłopotów zdrowotnych po pięciu latach zrzekł się funkcji rektora i zamieszkał w Niezdowie k/Opola Lubelskiego u Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, gdzie kontynuował działalność pisarską i duszpasterską. W roku 1977 r. wrócił do Sandomierza, gdzie zmarł 11 grudnia 1979 r.

Sługa Boży ks. Antoni Tworek urodził się 5 stycznia 1897 r. w Łoniowie k. Sandomierza. Po odbyciu studiów seminaryjnych w Sandomierskim Seminarium święcenia kapłańskie otrzymał 30 maja 1920 r. z rąk bp. Mariana Ryxa. Jako wikariusz pracował w parafii Ćmielów. Następnie studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. W 1926 roku wyjechał do Francji, gdzie pracował jako kapelan emigracyjny. Po czterech latach powrócił do Sandomierza. Tam pełnił m. in. funkcję spowiednika alumnów oraz sekretarza czasopisma diecezjalnego „Prawda Katolicka”. Włączył się również w pracę społeczną: w 1936 r. został wybrany na członka zarządu Stowarzyszenia Kupców Chrześcijańskich, a w roku następnym doprowadził do zawiązania Chrześcijańskiej Kasy Bezprocentowej, w której pełnił obowiązki wiceprezesa. W czasie wojny, dokładnie dni 16 marca 1942 r. został aresztowany i wraz z grupą 61 Sandomierzan wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, a następnie do Dachau, gdzie zmarł 24 grudnia 1942 r. Procesy beatyfikacyjne obydwu Sług Bożych są w toku.