Do Muzeum Diecezjalnego powróciły z konserwacji kolejne eksponaty, dwie rzeźby polichromowane: „Pieta” i „Personifikacja Ameryki”. Rzeźby były przedmiotem prac magisterskich wykonanych w latach 2008-2010 pod kierunkiem dr hab. Marii Lubryczyńskiej, w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w katedrze konserwacji i restauracji malarstwa na podłożach ruchomych i rzeźby polichromowanej. Konserwację „Piety” przeprowadziła Magdalena Szymczyk, konserwację „Personifikacji Ameryki” Adam Maciejewski.

Pierwsza z rzeźb to „Pieta”, liryczna i łagodna w nastroju rzeźba, ukazująca tajemnicę Męki Chrystusa. Po zdjęciu warstw późniejszych przemalowań i oczyszczaniu błękitnego płaszcza Maryi wyłonił się na nim - niewidoczny wcześniej, wzór roślinny złożony m.in. z motywów tulipanowych. Również zdjęcie grubych warstw przemalowań karnacji twarzy Maryi i Chrystusa, ukazały znacznie wyższe walory artystyczne rzeźby oraz bardziej precyzyjne opracowanie. Pozwoliło to również na przesunięcie datowania rzeźby na przełom XVI i XVII w. Rzeźba przeniesiona została przed laty z domu wikariuszy tzw. wikariatu. Według ustnych przekazów pochodzi z nieistniejącego kościoła jezuitów pw. świętych Piotra i Pawła w Sandomierzu.

Drugim odnowionym zabytkiem jest rzeźba przedstawiająca „Personifikację Ameryki” powstała w I ćw. XVIII w. Rzeźba pochodzi z nieistniejącego kościoła jezuitów pw. świętych Piotra i Pawła w Sandomierzu. Rzeźba nawiązuje do twórczości Tomasza Huttera, wybitnego rzeźbiarza, który przybył do Sandomierza z Bawarii i pracował dla sandomierskich jezuitów. Trzy rzeźby tego artysty znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum Diecezjalnego. Rzeźba ukazująca personifikację Ameryki, pokryta jest w całości polichromią w odcieniu bieli, czyli jest monochromowana. Naśladuje popularną w XVIII w. technikę chipolin mającą imitować kamień lub kość słoniową.