Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!

Dzisiejsza IV Niedziela Wielkanocna nazywana jest Niedzielą Dobrego Pasterza. „Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają... Dobry Pasterz daje życie swoje za owce” (J 10, 11; 14) - mówi Pan Jezus. Słowa te odnoszą się do każdego człowieka. Chrystus umarł bowiem dla naszego zbawienia na krzyżu i dla nas powstał z martwych. On -Dobry Pasterz jest obecny w Kościele, zwłaszcza w czynnościach liturgicznych. Naucza kiedy głoszone jest Słowo Boże, a w sakramentach świętych udziela swojej łaski. Przez chrzest zostaliśmy włączeni do Kościoła, żeby stanowić z Nim jedną owczarnię. Dzięki temu nie tylko budujemy Jego Kościół lecz również otrzymujemy moc do dawania chrześcijańskiego świadectwa (por. KL 7; 59). Dlatego modlimy się dzisiaj słowami psalmu: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie ... Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną” (Ps 23, 1. 4).

Znaczenie sakramentu bierzmowania

W tym okresie, w wielu parafiach naszej diecezji młodzież przyjmuje sakrament bierzmowania. Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że bierzmowanie jest dopełnieniem chrztu, pełnią darów Ducha Świętego, ściślej wiąże z Kościołem, daje szczególną moc i uzdalnia do świadczenia o Chrystusie (KKK 1285). W ten sposób pomaga należycie ukształtować postawę chrześcijańską i zdynamizować całe życie wiary. Jest to możliwe dzięki darom Ducha Świętego, które są, używając obrazowego języka, jak wiosła i żagiel dla łodzi, dzięki którym może poruszać się ona we właściwym kierunku, nawet jeśli musi płynąć wbrew nurtowi.

Tradycja Kościoła wyrastająca z Depozytu wiary mówi o darze mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej. Zatem, sakramentalna łaska bierzmowania powiększa i konsoliduje jedność życia z Chrystusem, dając człowiekowi nadprzyrodzoną zdolność poznawania i rozszerzania prawdy chrześcijańskiej (mądrość, rozum, wiedza). Daje mu też synowskiego i religijnego ducha mocy, pobożności oraz bojaźni Bożej. Dzięki darowi rady potrafimy po chrześcijańsku oceniać różnorakie sytuacje historyczne i ludzkie oraz odważnie wyznawać wiarę w Boga Trójjedynego. Możemy żyć tak jak Chrystus, myśleć jak On, kochać i postępować jak On. Dlatego, nieprzypadkowo od osób mających zawrzeć małżeństwo oraz od kandydatów na chrzestnych, wymagane jest uprzednie przyjęcie sakramentu bierzmowania. Jego owoce są jednocześnie wielką pomocą w realizacji zadań wynikających z przynależności do Kościoła oraz osobistego powołania otrzymanego od Boga.

Przygotowanie do sakramentu

Przyjęcie sakramentu bierzmowania wymaga właściwego przygotowania, które pomoże bierzmowanemu otworzyć się na dary Ducha Świętego i postrzegać je również jako zadanie. W ten sposób, wsparty łaską Bożą, będzie mógł je nieustannie pomnażać.

W procesie przygotowania do sakramentu bierzmowania pierwszoplanową rolę odgrywają rodzice. Ich zaangażowanie w życie parafii, a także codzienne świadectwo postępowania zgodnego z zasadami wiary sprawiają, że młody człowiek wzrasta w środowisku przyjaznym budowaniu właściwych relacji z Panem Bogiem. Szczególnie ważną sprawą jest realizowanie tego zadania we współpracy z katechetami, oraz duszpasterzami uczącymi zasad życia religijnego i formującymi autentyczną pobożność. Obok domu rodzinnego, miejscem przygotowania młodych ludzi do bierzmowania, jest katecheza oraz formacja zorganizowana w parafii miejsca zamieszkania rodziców. Przyjęcie sakramentu bierzmowania pociąga za sobą potrzebę apostolatu w środowisku, w którym wzrasta młody człowiek. Jak bowiem naucza bł. Jan Paweł II: „Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana!” (Redemptoris missio, 2). Dlatego proszę rodziców, księży proboszczów i katechetów aby zachęcali młodzież do brania udziału w akcjach ewangelizacyjnych, charytatywnych i promujących chrześcijański styl życia. Naturalnym środowiskiem apostolatu jest także uczestnictwo w ruchach i stowarzyszeniach zapewniających stałą formację, takich jak: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Akcja Katolicka, Oaza czy Harcerstwo. Jeżeli takich grup nie ma jeszcze w parafii, należy zatroszczyć się o ich powołanie. One bowiem ubogacają wspólnoty parafialne i przygotowują zastępy chrześcijan gotowych podjąć odpowiedzialność za Kościół i Ojczyznę.

Liturgia sakramentu

Liturgia sakramentu bierzmowania wyraża poprzez zewnętrzne znaki rzeczywistość duchową, która uobecnia się podczas celebracji (por. KL 7), zatem powinna być starannie przygotowana. Zachęcam kandydatów do bierzmowania, aby odbyli uprzednio spowiedź z całego życia. Także ich świadkowie powinni być w stanie łaski uświęcającej, by móc owocniej przeżywać liturgię i zjednoczyć się z Chrystusem poprzez przyjęcie Komunii Świętej. Ponieważ bierzmowanie jest kontynuacją tego, co dokonało się na chrzcie, dobrze będzie jeśli na świadka zostanie wybrany ojciec chrzestny lub matka chrzestna bierzmowanego. Oni bowiem, podobnie jak rodzina i cała wspólnota parafialna, mają pomagać bierzmowanemu w umacnianiu wiary. Sakrament powinien być przyjmowany w rodzimej parafii kandydatów, bez względu na to, do jakiej szkoły uczęszczają. Ponieważ jego celebracja ma wielkie znaczenie dla całego środowiska lokalnego, zachęcam gorąco do wzięcia w niej udziału kapłanów z dekanatu, wiernych świeckich oraz wychowawców szkolnych.

To właśnie w imieniu tej części Ludu Bożego, po wysłuchaniu Ewangelii, Proboszcz przedstawia Biskupowi kandydatów do bierzmowania i prosi o udzielenie Sakramentu. Po homilii wyznają oni wobec całej wspólnoty swoją wiarę poprzez odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Następnie Biskup wyciąga nad kandydatami ręce i prosi dla nich o dary Ducha Świętego. Gest ten, który czynią także prezbiterzy towarzyszący głównemu celebransowi, oznacza moc Bożego Ducha, uzdalniającą bierzmowanego do odważnego wyznawania wiary, życia nią na co dzień oraz do podjęcia odpowiedzialności za Kościół Chrystusowy (KKK 1288; 1299). Następnie bierzmowani, w towarzystwie świadków, trzymających rękę na ich prawym ramieniu, stają kolejno przed Biskupem. On namaszcza każdego z nich olejem Krzyżma Świętego, wypowiadając słowa: „Przyjmij znamię daru Ducha Świętego.” Bierzmowany odpowiada: „Amen - tzn. wierzę, a zarazem dziękuję za dary Ducha Świętego”. Gest namaszczenia Krzyżmem jest znakiem wewnętrznego upodobnienia się do Chrystusa Króla, Kapłana i Proroka. Na koniec szafarz sakramentu przekazuje bierzmowanemu znak pokoju, który jest symbolem kościelnej komunii z Biskupem i wszystkimi wiernymi. Po jego słowach: „Pokój z tobą”, bierzmowany odpowiada: „I z duchem twoim” potwierdzając w ten sposób swoją gotowość do umacniania wspólnoty z pasterzami i wiernymi świeckimi.

Umiłowani w Chrystusie Panu. Kierowany troską o budowanie jedności Kościoła lokalnego i dobro duchowe wszystkich jego członków, pragnąłem przypomnieć Wam znaczenie bierzmowania oraz jego liturgię. Cieszę się, że wypełniając pasterską posługę, będę mógł udzielić tego Sakramentu wielu Młodym naszej Diecezji oraz innym wiernym. Jest to również sposobność do odwiedzenia wspólnot parafialnych i umocnienia się Waszym świadectwem wiary. Ufam głęboko, że przez Wasze zaangażowanie, celebracja sakramentu bierzmowania przyniesie jeszcze więcej wspaniałych owoców. Ci, którzy przyjęli go przed laty, muszą również otwierać się nieustannie na działanie Ducha Świętego. On daje nam odpowiedź na pytanie, jak żyć w świecie przeciwnym Chrystusowi i przez to nieprzyjaznym ludziom. On udziela potrzebnych mocy, aby porządkować ten świat po Bożemu (por. KKKW, kan. 401). Podczas historycznej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r. bł. Jan Paweł II prosił w modlitwie: „niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi!” (Przemówienie z 2 czerwca 1979 r.). Chcemy włączyć się w to prorockie wołanie, które, przyniosło Polakom i Kościołowi w Polsce tyle wspaniałych darów. Niech Duch święty odnowi życie każdego z nas i umocni Kościół Boży na naszej Ziemi.

Z pozdrowieniami w Chrystusie i z pasterskim błogosławieństwem