Powitanie

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Dzisiaj, hodie, przed dwoma tysiącami lat, Słowo stało się Ciałem, Bóg zstąpił z nieba na ziemię, przyjął ciało z Maryi Dziewicy, stał się człowiekiem. Zabity, ukrzyżowany, zmartwychwstał i nieustannie tchnie świętość Ducha, który jest Uświęcicielem. I też nas dzisiaj tutaj wszystkich zgromadził po to, by wspominać i uobecniać to samo co było wtedy, dzisiaj, hodie.

Mam miły przywilej przywitać u drzwi Wieczernika wszystkich, którzy z daleka i z bliska tutaj przyszli dzisiaj, aby z nami świętować to wielkie misterium wiary, świętować w granicach ziemi sandomierskiej. Bardzo serdecznie witam Ks. Arcybiskupa Metropolitę z Lublina, Abp. Życińskiego, który przewodniczy tej Mszy świętej i powie komentarz do słów Pańskich.

Witam wszystkich biskupów sąsiadów, którzy stanęli blisko dzisiaj, tutaj przy ołtarzu, gdzie Wieczernik styka się z Golgotą. Witam Ordynariusza z Radomia, Biskupa Chrapka, który przyjechał z Biskupem Seniorem Edwardem Materskim. Witam Ordynariusza Diecezji Kieleckiej, Biskupa Ryczana. Witam Ordynariusza Diecezji Tarnowskiej, Ks. Biskupa Skworca ze swoim Współbratem w biskupstwie, Biskupem Bobowskim. Z Diecezji Rzeszowskiej Ks. Biskupa Białogłowskiego i z Diecezji Przemyskiej Ks. Biskupa Taborskiego. Jeszcze jest jeden, który prawdopodobnie musiał wcześnie bardzo wyjechać - z Łodzi, Biskup Lepa. Nie wymieniam przymiotnikami ich zasług i ogarniam serdeczną życzliwością i wdzięczną pamięcią, prosząc Was wszystkich, też i o modlitwę, aby ci, którzy do nas dojechali, też i szczęśliwie do domu wrócili.

Witam też, Was, wszystkich tu zgromadzonych, Lud Boży Diecezji Sandomierskiej, z północy i z południa, ze wschodu i z zachodu, z Ostrowca i Janowa Lubelskiego, ze Staszowa, ze Stalowej Woli, Tarnobrzegu, z Zaklikowa czy z Ożarowa aż do Raniżowa i Gawłuszowic - prawie idealnym kołem jest nasza diecezja.

Witam też bardzo serdecznie władze administracyjne rządowe i samorządowe. A na końcu tych, którzy Bogu są ofiarowani, osoby konsekrowane - mężczyzn, kobiety, zakonnicy i zakonnice. Pracuje na terenie naszej diecezji osiem męskich zgromadzeń. Witam bardzo serdecznie Przełożonych Generalnych i Prowincjalnych. Pracuje osiemnaście zgromadzeń żeńskich - witam bardzo serdecznie Przełożone Generalne i Prowincjalne.

I tak określiwszy Lud Boży tu zgromadzony rozpoczniemy jak zwykle sprawowanie Przenajświętszej Eucharystii, której przewodniczy Ks. Abp Metropolita Lubelski, do której należy Diecezja Sandomierska.

Słowo na zakończenie

Kościół katedralny jest miejscem, gdzie w czasie Roku Jubileuszowego, Roku Świętego, można zyskać odpust jubileuszowy. Doszliśmy po wysłuchaniu słowa Bożego i złożeniu ofiary, przez uczestnictwo do momentu, kiedy z czystym sercem możemy prosić też i o odpust jubileuszowy. Znamy warunki: serce czyste, modlitwa razem z Ojcem Świętym w jego intencjach. Odmówimy ją powtarzając znane słowa, odczytane dzisiaj w Ewangelii świętej. Wstańmy.

Anioł Pański ...

I tak złączyliśmy w tej modlitwie wydarzenie sprzed dwóch tysięcy lat z naszą modlitwą. I przekazujemy ją przez usta Ojca Świętego Jana Pawła, który dzisiaj w Nazarecie odmawia tę samą modlitwę i wiąże wszystkich biskupów świata, i wszystkich kapłanów, i wszystkie kościoły, i wszystkich ochrzczonych w Jezusie Chrystusie na większą chwałę Boga i dla zbawienia ludzi.

Kończymy nasze dzisiejsze spotkanie. Zostanie jeszcze błogosławieństwo Boga Wszechmogącego, które zawsze kończy sprawowanie Przenajświętszej Eucharystii. Za chwilę znak krzyża przypomni nam jeszcze raz Trójjedyną miłość Boga Ojca, Boga Syna i Boga Ducha Świętego. I przypomni nam jeszcze raz, że Chrystus wziął ciało z Maryi Dziewicy. Teraz w kilku słowach jeszcze raz powracam do początku naszego zgromadzenia i tych, których przywitałem, teraz żegnam bardzo, bardzo serdecznie.

Dziękuję Księdzu Arcybiskupowi za przewodniczenie w bezkrawawej ofierze Mszy świętej, przez którą mogliśmy dotknąć, dzięki cudowi Zmartwychwstania, krwawej ofiary Golgoty. Dziękuję bardzo, i wielce, za słowo, które ogarnęło wiele płaszczyzn naszego życia, wiążąc je z tym wydarzeniem zbawczym, które codziennie się odprawia i sprawuje w naszych kościołach. Dziękuję moim współbraciom w biskupstwie.

I dziękuję Wam wszystkim, którzy przyszliście z daleka czy z bliska, zanieście - zwłaszcza chorym, cierpiącym, umierającym - przesłanie Dobrej Nowiny. Przekażcie ją tym, którzy nie mogli tu być, przekażcie Waszym dzieciom, przekażcie młodzieży, która szuka prawdy życia i prawdy sensownego ofiarowania życia dla drugich i dla Boga.

Księdza Arcybiskupa, Metropolitę, proszę o udzielenie nam błogosławieństwa.