Przeżywamy poczwórną uroczystość: doroczny odpust św. Mikołaja, 680. rocznicę parafii Szewna, poświęcenie odnowionej elewacji kościoła wraz z pamiątkową tablicą i rozpoczęcie przygotowania młodzieży pierwszej klasy licealnej do sakramentu bierzmowania.

1. Św. Mikołaj był biskupem Miry, miasta leżącego na terenie dzisiejszej Turcji. W 325 r. brał udział w I Soborze Nicejskim, podczas którego określono, że Pan Jezus jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Legendy i zwyczaje ludowe przekazują, że Biskup ten uratował żeglarzy, uwolnił niewinnie skazanych na karę śmierci, wskrzesił zamordowanych uczniów, potajemnie obdarowywał potrzebujących, niósł radość dzieciom. W oparciu o te przekazy obwołali św. Mikołaja swoim patronem marynarze, więźniowie, młodzież i przede wszystkim dzieci. Ów splot historii, legend i zwyczajów, które go otoczyły ma bardzo głęboką wymowę teologiczną. Łączy się bowiem z tajemnica Wcielenia naszego Pana , Jezusa Chrystusa. Biskup, który złożył podpis pod wyznaniem wiary, że Syn Boży stał się człowiekiem dla naszego zbawienia, pragnął być pomocny każdemu, kto znalazł się w niebezpieczeństwie czy potrzebował wsparcia. Wiara w tajemnice Wcielenia pomogła mu służyć ludziom i czynić dobro każdemu. Takiego uczynnego, ludzkiego i Bożego człowieka wybrali was praojcowie na patrona swojego kościoła i parafii. Cieszymy się z tego i wyrażamy im naszą wdzięczność odnowionym dziś postanowieniem naśladowania św. Mikołaja w czynieniu wszystkim dobrze.

2. W czytaniach mszalnych czołowe miejsce zajęło słowo radość. Nie trudno wyobrazić sobie rozradowanie niewidomych, którym Pan Jezus przywrócił wzrok; radość głuchych, gdy usłyszeli słowa księgi; radość gnębionych i uciskanych, którzy zostali wyzwoleni z niewoli; radość patriarchy Jakuba podczas spotkania z umiłowanym synem, Józefem; radość króla Salomona w dniu ukończenia budowy świątyni jerozolimskiej. Podziwiając jej piękno, każdy pobożny Izraelita powtarzał przepełnione radością słowa Psalmisty: "O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam, żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu przez wszystkie dni życia, abym... stale się radował Jego świątynią". Ta prośba ma szczególną wymowę dziś na tym miejscu, gdy wspominamy 680. rocznicę parafii Szewna. I nam, podobnie jak Psalmiście, towarzyszy gorące pragnienie przebywania w domu Pańskim; i nasze serca przepełnia wielka radość płynąca z faktu, że mamy świątynię, świątynię tak okazałą i piękną, której mury są świadkiem dziejów ojczystych i wiary tylu pokoleń parafian szewieńskich. Dziękujemy fundatorom kościoła drewnianego, który został tu wybudowany w XIV wieku i kościoła murowanego, który zdewastowali Szwedzi i trzeba było go rozebrać w 1755 r.; z wdzięcznością wspominamy ks. Sebastiana Pisulewskiego, budowniczego obecnej świątyni, jej projektanta ks. Józefa Karsznickiego, majstra Mikołaja Pawłowskiego, murarza Walentego Michnowskiego, stolarza Franciszka Milera i cieślę Sebastiana. Po upływie 680 lat od powstania parafii przypadł mi w udziale miły obowiązek złożenia serdecznych podziękowań wam, parafianie szewieńscy na czele z ks. kan. Janem Butrynem i współpracującymi z nim Księżmi Wikariuszami, konserwatorom, sponsorom, parlamentarzystom; przyjmijcie wszyscy słowa wdzięczności, które wypowiadam w imieniu Pasterza Diecezji, bpa Andrzeja Dzięgi za waszą wielką troskę o kościół i jego odnowioną elewację.

3. Obchodząc 680-tą rocznicę parafii, zastanówmy się przez chwilę nad znaczeniem świątyni w życiu Ludu Bożego. Przychodzimy do kościoła, żeby się uświęcić. Nasze uświęcenie dokonuje się poprzez słuchanie Słowa Bożego, przyjmowanie Sakramentów św., modlitwę, życie zgodne z Bożymi przykazaniami, czyny dobroci. Od XIV wieku kapłani w kościele pod wezwaniem św. Mikołaja bp. w Szewnie czytają i wyjaśniają Słowo Boże. Z przekazów historycznych znamy długą litanię imion i nazwisk tutejszych duszpasterzy; pozwólcie, że wspomnę tylko ks. Jana Jerzego Konrada, rodem z Węgier, opiekuna ubogich, wdów i sierot, ks. Sebastiana Pisulewskiego, budowniczego tej świątyni, ks. Ignacego Grynfelda, który duszpasterzował w Szewnie przez 45 lat, ks. Józefa Kijankę, regensa Sandomierskiego Seminarium Duchownego i niezapomnianego ks. infułata Marcina Popiela; tę długą listę zamykają: aktualny proboszcz ks. kan. Jan Butryn i księża wikariusze: ks. Mateusz i ks. Krzysztof. Za dni naszych obszary nauczania bardzo się poszerzyły. Kilkakrotnie wzrosła liczba głoszonych homilii, kazań, nauk rekolekcyjnych, konferencji, katechez. Jakże często w kościele szewieńskim są powtarzane uświęcające słowa Zbawiciela: "dziś muszę się zatrzymać w twoim domu". Jezusowa Ewangelia przemieniła już tyle pokoleń, które żyły przed nami; ona jest władna uformować i nasze sumienia pod warunkiem, że ją przyjmiemy otwartym umysłem i szczerym sercem.

4. Pan Jezus uświęca nas w kościele poprzez Sakramenty św. Ustanowił je ku pomocy człowiekowi w jego drodze przez ziemię do ojczyzny niebieskiej. Poprzez Sakrament Chrztu obdarował nas życiem Bożym, umocnił w Bierzmowaniu, zasila Najświętszym Sakramentem swojego Ciała i Krwi, uwalnia z niewoli grzechów w Sakramencie Pokuty, pomaga służyć Bogu i bliźnim poprzez Sakrament Małżeństwa i Kapłaństwa, łagodzi cierpienie i ból umierania poprzez Sakrament Chorych. To siedmiorakie źródło Bożej łaski płynie ku ludziom w kościele szewieńskim od kilku stuleci, a w tej świątyni od 250 lat. Przychodzili na to święte miejsce nasi pradziadowie, dziadowie i ojcowie, żeby zaspokoić swoje głody i ugasić pragnienia lepszego życia. Jedynie Bogu samemu znana jest liczba odbytych tu Spowiedzi, połączonych z mocnym postanowieniem poprawy, liczba przyjętych Komunii św., pobłogosławionych związków małżeńskich. Zamiast kusić się o zestawienia, wsłuchajmy się w powtarzane echem przez ołtarze i konfesjonały Chrystusowe słowa: "Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu". Z każdego autentycznego spotkania ze Zbawicielem człowiek odchodzi przemieniony, lepszy, bardziej świadomy swoich ostatecznych przeznaczeń. Św. Paweł apostoł wyraził to stwierdzeniem, że służba Boża w świątyni pomaga człowiekowi stawać się świątynią żywą. Wszak kościoły są budowane po to, żeby Duch Święty mógł zamieszkać w naszych sercach.

5. Poświęcona świątynia służy uświęcaniu naszego życia. Upływa ono w olbrzymiej większości poza kościołem: w domu, w szkole, na roli, w sadzie, w zakładzie pracy. Formowani Jezusową Ewangelią, umacniani Sakramentami św., uczestnictwem w niedzielnej Mszy św. każdego dnia mamy przynosić owoce życia zgodnego z Bożymi przykazaniami, ubogaconego uczciwością, prawością, życzliwością, trzeźwością. Wszak i w kościele i poza nim jesteśmy Chrystusowi. Nasze życie jest wewnętrznie złączone z życiem Jezusa; prawdę tę przypomina kościół.

6. Na kartach Pisma św. spotykamy niejedną wzmiankę, że świątynia jest domem modlitwy. "Jest to miejsce, o którym powiedziałeś (Panie): "Tam będzie moje imię" - tak, aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu". Ściany szewieńskiego kościoła są przesycone modłami tylu wiernych. Przykładając ucho wiary do świątynnych murów, wśród nieprzeliczonych głosów możemy rozpoznać modlitewne słowa księży, swoich rodziców, krewnych, przyjaciół. Każda cegła świątyni powtarza Jezusową zachętę: "Módlcie się..., czuwajcie..."

7. Współcześni teologowie małym kościołem, kościołem domowym, kościółkiem nazywają rodzinę. W niej bowiem ojciec i matka modlą się ze swoimi dziećmi, dzielą się Ewangelią, chrześcijańską mądrością, doświadczeniem, obyczajem ojczystym. Przekazują to, co sami uważają za największe wartości: wiarę, wspólnotę z Bogiem, uczynność, życzliwość, wrażliwość na drugiego człowieka. Przygotowują słowem i przykładem do spotkania z Chrystusem. Starają się o atmosferę zgody i miłości. Sługa Boży Jan Paweł II tak często przypominał, że aby kochać, trzeba się modlić. Żona ma się modlić z mężem i za męża, mąż za żonę, rodzice za dzieci, dzieci za rodziców, dziadków, nauczycieli i wychowawców. Wspólna modlitwa umacnia rodzinę, pomaga znaleźć światło i radę, przezwyciężyć trudności, zdobyć się na przebaczenie.

8. 680-ta rocznica parafii, którą dziś obchodzimy, woła ku nam świątynnymi murami namaszczonymi olejem krzyżma świętego, zachęcając do uświęcenia. Wybudowany kościół wzywa wszystkich do budowania się w człowieczeństwie i chrześcijaństwie na żywą świątynię Bożą. Każdy z nas ma być wielkim budowniczym Kościoła. Wkładajmy w jego mury naszą żywą wiarę, mocną nadzieję, gorącą miłość. Budujmy Kościół szlachetnymi myślami, czynami dobroci, prawością, zgodą w rodzinach i sąsiedztwach, trzeźwością, uczciwością; przyozdabiajmy go życiem według Bożych przykazań.

9. Z murów świątynnych przenieśmy swój wzrok na świątynie żywe, grupę młodzieży, która rozpoczyna swoje przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Patrząc na was, patrzymy w przyszłość Kościoła, przyszłość Polski i przyszłość parafii Szewna; potrzebuje ona i to bardzo ludzi zbudowanych w prawdzie, mądrości, sprawiedliwości, miłości. Młodość, którą przeżywacie, jest okresem budowania na tych wartościach ogólnoludzkich i chrześcijańskich. Największy nasz Przyjaciel i Wychowawca, Jezus Chrystus, da wam Ducha Świętego z Jego siedmiorakimi darami. Boży Duch jest mocen doprowadzić człowieka do doskonałości i świętości. Otwórzcie więc swoje młode umysły, żeby napełniało je Boże światło, które pomaga zobaczyć, kim każdy z nas jest i kim może być; wskazuje drogi, którymi należy chodzić po ziemi, żeby się nie rujnować tylko budować w człowieczeństwie i chrześcijaństwie. Są to ścieżki Bożych przykazań, które prowadzą do wielkiej, ofiarnej miłości w małżeństwie, kapłaństwie, zakonie. Otwórzcie swoje młode serca na przyjęcie tych mocy, które pochodzą z góry, od Boga, abyście byli zdolni żyć prawdą i miłością oraz dawać świadectwo Chrystusowi słowami i czynami. Wdzięczni Bogu za przeszłość i dobro, jakie przez Chrystusa stało się udziałem tutejszych parafian w ciągu minionych 680 lat, patrzymy ufnie w przyszłość. Jesteśmy bowiem wewnętrznie przekonani, że pisana przez was dalsza historia parafii Szewna będzie podobna tej, jaką uformował nasz patron, św. Mikołaj.