1. "Wielkim znakiem", o którym pisze św. Jan w Księdze Apokalipsy, jest dla pielgrzymującego Ludu Bożego Najświętsza Maryja Panna, Matka Chrystusa, Niewiasta obleczona w słońce, z księżycem pod stopami i w koronie z dwunastu gwiazd na głowie. Czcimy Ją w kościele ożarowskim jako Królową Różańca Świętego, wspominając Jej matczyną opiekę i przemożną pomoc, której wiele razy doznała tutejsza parafia i doznaje każda i każdy z nas. Wielka godność Maryi i potęga Jej wstawiennictwa to owoc tajemnicy, która miała miejsce w Nazarecie. Tam Archanioł Gabriel zwiastował "błogosławionej między niewiastami" Jej powołanie: będziesz Matką Syna Bożego. "Pan Bóg da Mu tron Jego praojca Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca" (Łk 1,32-33). Do tych słów opisu tajemnicy Zwiastowania o królewskiej godności Chrystusa pragnę nawiązać podczas dzisiejszego spotkania modlitewnego w intencji uproszenia łaski koronacji obrazu Matki Bożej Różańcowej w Ożarowie. Przedstawię genezę obrzędu koronacji obrazów i zastanowię się wraz z wami się nad uczestnictwem Maryi w królowaniu Jej Syna oraz nad wymową aktu nałożenia koron na skronie Jezusa i Jego Matki.

2. Już w starożytności koronowano królów, cesarzy, papieży celem podkreślenia władzy, jaką zostali obdarzeni. Kościół dokonywał konsekracji dziewic, wkładając na ich głowę koronę. Zwyczaj ten zachował się do naszych czasów w niektórych zakonach i zgromadzeniach. W ikonografii przedstawiano Chrystusa ukrzyżowanego z koroną na głowie symbolizującą zwycięstwo. Z czasem zaczęto nakładać korony na wizerunkach świętych, żeby w ten sposób okazać im szczególną cześć; wśród świętych najbardziej wyróżniano Królową Wszystkich Świętych, Najświętszą Maryje Pannę. Z końcem XVI i w początkach XVII wieku praktyka koronacji wizerunków maryjnych szybko się rozpowszechniła. Pierwszej koronacji maryjnej w Polsce, która zapoczątkowała inne koronacje, dokonano w dniu 8 września 1717 roku na Jasnej Górze.

3. Koronacja jest wyrazem godności królewskiej. Dlatego na początku odwołałem się do słów Archanioła Gabriela, który mówił o królewskiej godności Chrystusa. Z królestwem Syna Bożego jest związane królowanie Jego Matki. Koronując jakiś obraz, Kościół wkłada najpierw koronę na głowę Chrystusa, a potem Maryi. W słowach Zwiastowania królewska godność Zbawiciela jest wyrażona w sposób mesjański. To właśnie z królewskiego rodu Dawida miał się narodzić Ten, którego Bóg pośle jako Mesjasza, żeby zbawił lud. Kiedy Pan Jezus objawił swoją mesjańską moc, czyniąc cuda i znaki wielkie, rzesze chciały Go obwołać królem. Jednakże Chrystus odsunął się od zwolenników Jego ziemskiego królowania. Gdy w czasie przesłuchania Piłat zapytał Go: "Czy Ty jesteś królem", odpowiedział: "Królestwo moje nie jest z tego świata? Jam się na to narodził i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, który jest z prawdy, słucha głosu mego" (J 18,33.37). W znaczeniu doczesnym Chrystus nie przyjął żadnej korony. Przyjął jedynie koronę z cierni, którą wtłoczono Mu na głowę, żeby ośmieszyć "króla żydowskiego". I z tą koroną cierniową na głowie Zbawiciel oddał ducha w ręce Ojca; ukrzyżowany Król, bo przecież nad Jego głową wypisano tytuł winy: "Jezus Nazarejczyk, król żydowski" (J 19,19). W taki to sposób wypełniła się zapowiedź Archanioła Gabriela, którą usłyszała Maryja w chwili zwiastowania; ale w tym uniżeniu ukrzyżowanego Króla nabiera pełnego znaczenia zapowiedź, że "Jego panowaniu nie będzie końca". Gdy w liturgicznym akcie koronacji obrazu wkładamy koronę na głowę Jezusa, mamy przed oczyma tę ewangeliczną prawdę o królowaniu Syna Bożego. Z prawdy tej wyłania się prawda o królowaniu Jego Matki.

4. Najświętsza Maryja Panna od chwili zwiastowania miała najszczególniejszy udział w królestwie, które stało się posłannictwem Jezusa. Kiedy stała pod krzyżem, sercem przyjmowała na swoje skronie Jego cierniową koronę. Jak nikt inny, Ona, Matka, uczestniczyła w ofierze Syna; uczestniczyła po macierzyńsku. Chrystus Pan ten macierzyński udział Maryi potwierdził, oddając Jej swojego ucznia Jana za syna; w jego osobie oddał każdego z nas. Tak więc królowanie Maryi, któremu dajemy wyraz wkładając koronę na Jej głowę, ma swój decydujący początek w zjednoczeniu Matki z krzyżem i śmiercią Syna. Zjednoczona z Nim w wyniszczeniu, zostaje również zjednoczona w uwielbieniu, które objawiło się przez zmartwychwstanie. Bogurodzica uczestniczy w zmartwychwstaniu Chrystusa przez swoje wniebowzięcie. Wniebowzięta uczestniczy w owym panowaniu, o jakim usłyszała w chwili zwiastowania. Kiedy wkładamy koronę na skronie Matki Chrystusa, pragniemy wyrazić wiarę w to przedziwne uczestnictwo Maryi w królowaniu Jej Syna.

5. Wprawdzie królestwo Chrystusa i królowanie Jego Matki nie jest z tego świata, zakorzeniło się jednak bardzo głęboko w dziejach całej rodziny ludzkiej i w dziejach każdego człowieka; zakorzeniło się najpierw przez to, że Syn Boży stał się człowiekiem za sprawą Ducha Świętego w łonie Maryi. I zakorzeniło się przez krzyż, pod którym Bogurodzica stała. I w tym zakorzenieniu owo królestwo trwa na ziemi. Trwa w różnych miejscach świata. Macierzyńskiego królowania Maryi doświadczają różne wspólnoty: narody, diecezje, rodziny zakonne, parafie. Doświadczenie to łączy się z miejscami, świątyniami, obrazami, rzeźbami, że wymienię tylko Lourdes, Fatimę, Jasną Górę, a z naszej diecezji Sulisławice, Tarnobrzeg-Dzików i Janów Lubelski. Gdy w danej wspólnocie Ludu Bożego owo doświadczenie królowania Maryi nabierze przez wiarę pokoleń szczególnej dojrzałości, wówczas rodzi się pragnienie, żeby je wyrazić liturgicznym aktem koronacji. Po stwierdzeniu słuszności tego pragnienia, Kościół podczas specjalnej uroczystości wkłada korony na skronie Jezusa i Jego Matki.

6. Przed takim aktem stoi Parafia Ożarów; Biskup Sandomierski, tutejszy Proboszcz i Dziekan Ksiądz Prałat Stanisław wraz z Księżmi Prefektami, jak również i wszyscy Parafianie pragną włożyć papieskie korony na skronie Jezusa i Maryi w Obrazie Matki Bożej Różańcowej. W tej wspólnocie, jaką jest parafia ożarowska, urzeczywistnia się bowiem od kilku stuleci Chrystusowe królestwo; tu stale była i jest Matka Chrystusa, która przybliża królestwo swojego Syna. Szczególnym znakiem Jej obecności i wstawiennictwa u Boga jest słynący łaskami starożytny obraz Królowej Różańca Świętego. Macierzyńskie królowanie Maryi pragniemy uwieńczyć nałożeniem papieskich koron, żeby tym aktem religijnym oddać hołd uwielbienia Jezusowi Chrystusowi, Nieśmiertelnemu Królowi wieków i uczcić królewską godność Jego Niepokalanej Matki. Módlmy się tedy gorąco i prośmy pokornie Boga, żeby raczył spełnić to pragnienie serc naszych.

(Na podstawie: Pap. Jan Paweł II, Uczestnictwo Maryi w królowaniu Jej Syna, Jasna Góra, 19 czerwca 1983 r.; Z dawna Polski Tyś Królową. Przewodnik po sanktuariach maryjnych, Szymanów 1983 s.14-15).