1. Dlaczego (motywacja)?:

Środki społecznego przekazu mogą pełnić rolę pomostu pomiędzy wiarą i kulturą. Jan Paweł II mówi, że "kultura oświecona wiarą wyraża także pełną komunikację człowieka z Bogiem w Chrystusie i w zetknięciu z prawdami objawionymi przez Boga łatwiej znajduje fundament dla prawd ludzkich, które działają na rzecz wspólnego dobra".¹ Zaznacza również, że korzystanie i angażowanie się w środki masowego przekazu ułatwia "spotkanie z wiarą, której nikt nie powinien się lękać".² Dzięki współpracy Kościoła ze środkami masowego przekazu będą one "w coraz większej mierze przyjaznym towarzyszem drogi wszystkich ludzi, dostarczając im wiadomości wzbogaconej pamięcią, informacji wzbogaconych mądrością i rozrywek wzbogaconych radością".³ Papież zaznacza, że to, co Kościół posiada (kultura pamięci, kultura mądrości i kultura radości) może uchronić kulturę mediów (przemijającą, informacyjną, i rozrywkową) od zapominania i bezsensownego gromadzenia faktów oraz ucieczki od odpowiedzialności i od prawdy: "natomiast media mogą pomóc Kościołowi lepiej zrozumieć, jak porozumiewać się z ludźmi w sposób przekonywujący, a nawet porywający".⁴

W dziele tym, szczególnie jako uzupełnienie realizacji katechezy dorosłych mogą z pewnością uczestniczyć środki przekazu dostępne w parafiach (również w szkołach): gazetka, strona internetowa, plakat, ulotka, gablotka, lokalne radio, radiowęzeł, kablowa TV itp., które stwarzają możliwość popularyzacji wiedzy religijnej.

Środki jakimi aktualnie dysponują parafie (same bądź współpracy z miejscowym środowiskiem) mogą z powodzeniem odpowiedzieć, choćby częściowo, na audiowizualną (medialną) mentalność dzisiejszego człowieka. Z pewnością na te medialne zapotrzebowania dzisiejszych adresatów w niewystarczający sposób będą odpowiadać ogólnopolska czy diecezjalna prasa, strona internetowa diecezji, wydawane pozycje książkowe czy inne. Bardziej bliskie sprawom parafii okażą się te środki, które żyją sprawami lokalnej społeczności. Mimo, że liczba odbiorców może okazać się ograniczona, liczy się każde dotarcie do adresata. Celem wykorzystania tychże środków masowego (masowy, jeśli się tego podejmą) przekazu jest w tym roku taka popularyzacja treści wiary, aby tę wiarę pobudzić, ożywić i ugruntować (edukacja i inicjacja wiary).

2. Jakimi środkami (sposób)?:

• gazetka parafialna: wygłaszane katechezy mogą być cyklicznie (w stałym miejscu) drukowane w całości lub w części - nie musi to być jedynie przedruk, także materiał własny.
• ulotka (folder) wydawana systematycznie; przygotowane na czas spotkania; istotną jest zachęta do czytania Katechizmu Kościoła Katolickiego oraz dobrych lektur, w tym Pisma św. i prasy katolickiej (pozostaje nadal aktualny postulat: przynajmniej jedna katolicka gazeta w każdej rodzinie).
• strona internetowa parafii wzbogacona o systematycznie wpisywaną katechezą z możliwością pytań i dyskusji.
• plakat informujący (o harmonogramie spotkań) i zachęcający do zapoznawania się i zgłębiania prawd wiary.
• gablotka parafialna, gminna i szkolna jako głównie miejsce informacji.
• radio lokalne, TV kablowa, radiowęzeł szkolny (przejaw współpracy).
• film katechetyczny - dobrze wybrany (z dyskusją potrzebną po projekcji).

Niektóre z tych środków pozwalają na monolog ale niektóre również, na przynajmniej ograniczony dialog (jak cała diecezjalna struktura katechezy dla dorosłych). Podawane treści, jeśli nie są opracowywane tak często jak głoszone katechezy, powinny być przynajmniej bliskie aktualnie głoszonemu tematowi.

Głównie inicjatywa własna, gdzie wielką rolę mogą spełnić świeccy, jest drogą do wprzęgnięcia powyższych środków w dzieło diecezjalnej katechezy dorosłych. Należy z pewnością poświęcić więcej czasu na zaplanowanie formy (strona graficzna) aby adresat spotkał się z treścią podawaną przystępnie (potrzeba wczuć się w sytuację odbiorcy). Zewnętrzna strona pozwala na przyciągnięcie uwagi, skupienie zainteresowania, sprecyzowanie pragnienia i pobudzenie do działania: powinna być aktualna oraz bardziej informować jak wyjaśniać.

3. Co i jak (treść i forma)?:

a) treść: powinna uzasadnić prawdy wiary; podawać argumentację (szczerze i kompetentnie) za chrześcijańskim sposobem życia i odpowiadać na pytania współczesnego człowieka, często chociaż ochrzczonego, to jednak wręcz obojętnego na prawdy wiary. Pomocą w zaradzaniu tej bolesnej ignorancji mogą się z pewnością stać dobre opracowania katechetyczne dostosowane do własnych warunków.

b) forma: nie chodzi z pewnością o to, aby szokować (np. chwytliwość tytułów i słów) ale z pewnością o to, aby zainteresować; by zaproszenie na katechezę miało jak najszerszy zasięg i aby odpowiedzieli na nie nawet ci, których często nazywa się "poszukującymi". W postawieniu tematu powinien być uwzględniony już wcześniej dobrze odczytane pytanie adresata, jego zapotrzebowanie. Pojawia się więc problem języka używanego w przekazie treści (nie ma to być na pewno żargon, ale jednak język zrozumiały dla adresata): logiczność, zwięzłość, komunikatywność, jasność (od początku do końca wywodu słuchacz nie powinien tracić wątku postawionego tematu), ze wskazaniem gdzie można znaleźć głębsze i dalsze wyjaśnienia.

Środki przekazu w parafiach mogą w ramach diecezjalnej katechezy dorosłych pomóc w podaniu i ponownym przyjęciu (ze zrozumieniem) prawd wiary, zaakcentowaniu najważniejszych spraw i problemów. Pomogą w przekonaniu się o tym, że Pismo św. i Tradycja Kościoła posiadają odpowiedzi na dręczące pytania współczesnego człowieka, który (często z lenistwa) wręcz nie szuka i nie przyjmuje, iż te rozwiązania istnieją i są słuszne.