To są niezwykłe sprawy! Bóg przenika wszystko, Bóg wie wszystko - i chce wejść do grzesznika! Chce wymieść świątynię do czysta i chce w tej świątyni zamieszkać. Nie czas, by robić tutaj dłuższe dygresje, ale wiemy, jak straszne są grzechy ludzi. I tych starożytnych, i tych współczesnych. Nawet nie wiadomo, które gorsze. Zarówno bałwochwalstwo, o którym mówią trzy pierwsze przykazania Dekalogu, jak niszczenie człowieka, o którym mówią następne przykazania. Określa się wiek dwudziesty wiekiem grzechów przeciw ludzkości: ludobójstwa, zabijanie nienarodzonych, wyzysk grup społecznych i narodów, terroryzm, zanieczyszczanie środowiska naturalnego. Ale chyba głównym grzechem naszych czasów jest bałwochwalstwo. To, że ludzie często wierzący nawet w Boga, w Chrystusa, nie chcą uznać żadnej zależności, żadnego autorytetu, kierują się samowolą, mówiąc ciągle, że to jest wolność, i zamiast oddawać cześć Bogu, zamiast Go adorować bluźnią, mając "bogów cudzych" i "własnych" i łamiąc Jego najświętsze przykazania.

Taka jest rzeczywistość i o tym trzeba wiedzieć. Stąd też, kiedy widzimy, że tylu ludzi oddaje cześć szatanowi i pije grzech jak wodę - bo są spragnieni, i dobrze to rozumiał Chrystus, kiedy mówił Samarytance (usłyszymy tę Ewangelię w najbliższy czwartek), że da jej wodę żywą (J 4,10), która jedna nasyca pragnienie człowieka - rozumiemy, jak bardzo bliska całej tej sytuacji jest ta prosta "przypowieść" ewangeliczna o dwu świątyniach, którą dzisiaj słyszymy. I jak bardzo bliski prawdy jest Wielki Post, rokrocznie powtarzany, aby nam to wszystko przypominać.

Dziś niedziela, mały "oddech", przystanek w drodze. Za chwilę wrócimy do naszych codziennych spraw. Będziemy mówić o urynkowieniu, o ekonomii, o szukaniu rezerw i nie wiadomo czego. Będziemy walczyć o każdy tydzień, miesiąc. Będziemy się piąć do kariery. Takie jest "zwyczajne życie", mówimy. A Wielki Post proponuje każdego roku coś całkiem innego: "Gdy jedni żądają chleba i igrzysk, a drudzy szukają sensu, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest głupstwem dla jednych a zgorszeniem dla drugich" (por. 1 Kor 1,22-23).

Dlatego teraz Wielki Post przypomina nam, uczniom Chrystusa tę ważną sprawę, byśmy się odnowili przez pokutę. Mamy przywilej w tym kościele, że przygotowujemy do chrztu ludzi dorosłych, katechumenów. Dzisiaj mają swoje pierwsze skrutynium. Jest to obrzęd, który jak gdyby uprzedza to, co ludzie wierzący i praktykujący otrzymują w sakramencie pokuty. My, ochrzczeni, klękamy i wyznajemy: Panie Boże, zgrzeszyłem, przebacz. Ci jeszcze nie mogą prosić o przebaczenie sakramentalne, ale stoją wobec Boga żywego świadomi, że Bóg "wie, co jest w człowieku". Z pokorą poddają się spojrzeniu Boga. Spojrzeniu, które jest sądem, które ocenia dobro i zło, aby za dobro wynagrodzić, za złe skarać. I wiedzą, że kiedy przebacza - wybiera, przygarnia do Siebie. A wybranie Boże jest uczestnictwem w wolności Boga, a nie w samowoli człowieka.

Wielka sprawa! Przypominamy to sobie dzisiaj na owym obrazie dwu świątyń, dwu dróg, Chrystusa i naszej. Po to, aby w ostrym świetle zobaczyć, że jednak dla chrześcijanina, dla ucznia Chrystusa dwu dróg nie ma, dwu świątyń nie ma. Jest jedna droga. Jest nią Chrystus (J 14,6) i Jego życie, i Jego przykazania, Jego warunki, i Jego prawda. I On, który jest świątynią: "... a mówił o świątyni swego ciała" (J 2,21), które ma być ukrzyżowane i zmartwychwstanie, i zostanie w Eucharystii.

To Ciało przyjmujemy, aby być z Nim jednym Ciałem (1 Kor 12,13). I ta argumentacja jest najmocniejsza ze wszystkich. Paweł pisał do Koryntian, którzy słynęli z rozpusty takiej, jakiej cały świat nie znał: "Nie wiecie, że jesteście świątynią Boga?" (por. 1 Kor 3,16). "Że ciała wasze są członkami Chrystusa" (1 Kor 6,15) i "że nie należycie już do siebie? Bo zostaliście nabyci za wielką cenę, cenę Krwi Chrystusa. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!" (por. 1 Kor 6,19-20). Taka jest prawda o nas. Tego mają się uczyć nasze dzieci, w to chcemy wtajemniczać naszych katechumenów: że dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, który jest ukryty w cudowny sposób w Eucharystii, ludzie ochrzczeni, obmyci i obdarowani Jego życiem stanowią z Chrystusem jedno ciało i jedną duszę.

Czy ci, którzy uważają się za chrześcijan, potrafią ten wątek wprowadzić we wszystkie dyskusje o aborcji, o rozwodach, o etyce społecznej? Przecież to jest ta wielka mądrość, dzięki której rozwiązuje się każdy węzeł: "Nie ma Greka ani Żyda, nie ma niewolnika ani pana, nie ma mężczyzny ani kobiety. Wszyscy jesteście kimś jednym w Chrystusie" (por. Ga 3,28 i Kol 3,11). "Nie może więc oko powiedzieć ręce: «Nie jesteś mi potrzebna», albo głowa nogom: «Nie potrzebuję was». Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało" (1 Kor 12,21.13). To trzeba coraz głębiej rozumieć, o tym trzeba pamiętać, tak trzeba żyć.

Właśnie cały Wielki Post mówi nam: Jeśli chcesz poznać swoją prawdę, prawdę człowieka, to On, Chrystus, zna ją najlepiej. On ci pokazuje, że historię swojego życia musisz czytać z tym "zapleczem", krajobrazem, gdzie szatan walczy z Bogiem. Musisz wiedzieć, jaki jest twój początek, jaki jest twój kres.

To wszystko Wielki Post przypomina. Kończymy już te refleksje, ale powiem tylko: jeślibyśmy znali początek! Ileż to razy Kościół wraca pamięcią do stworzenia Adama, do życia w raju, do grzechu pierworodnego, do buntu człowieka, który przez cały czas ucieka od Boga. A Bóg stworzył go na swój obraz i podobieństwo (Rdz 1,26), aby stawał się coraz bardziej podobny do Niego przez naśladowanie Chrystusa (2 Kor 3,18). Bóg stworzył go do pracy: "Będziesz pracował w pocie czoła" (por. Rdz 3,19). Ileż to dyskusji, kombinacji, nieuczciwych gier, strajków-ostrzeżeń! Praca jest po to, aby budować świątynię - własnego życia, własnego domu, własnej Ojczyzny, własnego świata. Aby adorować Boga. Aby Boga znać i Boga miłować.

I trzeci aspekt: stworzył mężczyznę i kobietę (Rdz 1,27). Nie po to, aby każdy dochodził swoich praw, tylko po to, by spotkał jeden drugiego. I by w tym spotkaniu odkrył wyższy stopień spotkania: że przez spotkanie mężczyzna-kobieta i kobieta-mężczyzna, spotkanie "innego", człowiek spotyka Boga, który jest "Inny" całkowicie. I aby odkrył, że poprzez miłość wzajemną i przyjaźń może dojść do Boga, a nie niszczyć to, do czego został przeznaczony, poprzez rozwody, poprzez zabójstwa, poprzez grzechy.

To nam wszystkim Wielki Post kładzie przed oczy. Powiedzmy jeszcze raz na koniec: idziemy przez Wielki Post do Wielkanocy. Przez krzyż przykazań, wymagań, cierpliwości, wierności Chrystusowi - do wewnętrznej wolności, która nam daje pokój i radość.

Pierwsze skrutynium

Drodzy katechumeni, rozumiecie już teraz, czego od was żąda Chrystus? Od nas wszystkich? Powoli buduje się w was ta wizja, jedyna prawdziwa wizja chrześcijaństwa. Budujcie z siebie świątynię Bogu. Gdy Kościół obmyje was wodą chrztu, zamieszka w tej świątyni Bóg. Ale zanim się to stanie, chcemy was wesprzeć modlitwą. Podejdźcie bliżej. Również wy, rodzice chrzestni, zbliżcie się razem z naszymi katechumenami. A my wszyscy módlmy się za nich, aby ten chrzest, który przyjmą w Wielką Sobotę, był zmianą ich życia.

Wybrani Boży, klęknijcie i módlcie się. Niech rodzice chrzestni położą prawą rękę na ramieniu wybranych. (Obrzędy, 162)

Modlitwa za wybranych:

Módlmy się za tych katechumenów, których Kościół z ufnością wybrał po długiej próbie, aby po dobrym przygotowaniu w czasie uroczystości paschalnych znaleźli Chrystusa w Jego sakramentach.

Módlmy się, aby ci wybrani zachowywali słowo Boże w swoim sercu i z każdym dniem pełniej je rozumieli. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby poznali Chrystusa, który przyszedł zbawić to, co zginęło. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby w pokorze serca wyznali, że są grzesznikami. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby ze swoich obyczajów odrzucili to, co niewłaściwe i złe w oczach Chrystusa. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby Duch Święty, który przenika serca wszystkich, swoją potęgą umocnił ich w chwilach słabości. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby Duch Święty nauczył ich tego, co jest Boże i co się Bogu podoba. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby ich rodziny w Chrystusie złożyły swoje nadzieje i w Nim odnalazły pokój i świętość. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, abyśmy sami, przygotowując się do uroczystości paschalnych, oczyścili dusze, wznieśli serca do Boga i pełnili uczynki miłości. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Módlmy się, aby na całym świecie wszyscy słabi zostali umocnieni, złamani na duchu zostali podniesieni, zagubieni zostali odnalezieni, a odnalezieni doznali zbawienia. Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie. (Obrzędy, 163)

Egzorcyzm:

Módlmy się. Boże, Ty zesłałeś nam swego Syna jako Zbawiciela. Spraw, aby ci wybrani, którzy jak kobieta samarytańska pragną zaczerpnąć wody żywej, nawróceni słowem Pańskim, wyznali, że krępują ich własne grzechy i słabości. Nie dozwól, prosimy, aby sobie samym ufając, ulegali wpływom szatana, lecz uwolnij ich od ducha obłudy, aby świadomi własnych słabości mogli się wewnętrznie oczyścić i wejść na drogę zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Panie Jezu, Ty jesteś źródłem, którego wybrani pragną, i nauczycielem, którego poszukują. Tylko Ty jesteś święty, dlatego oni wobec Ciebie nie odważają się powiedzieć, że są niewinni. Ufnie otwierają swoje serca, wyznają grzechy i odsłaniają ukryte rany. Z miłością zatem uwolnij ich od słabości, przywróć zdrowie chorym, nasyć pragnących i udziel im pokoju. Mocą Twego imienia, które z wiarą wyznajemy, przybądź teraz i ulecz ich. Wydaj rozkaz złemu duchowi, którego zmartwychwstając pokonałeś. Ukaż swoim wybranym drogę w Duchu Świętym, aby krocząc do Ojca, czcili Go w prawdzie, Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. (Obrzędy, 164)

Odesłanie wybranych:

A teraz, drodzy katechumeni, odejdźcie pod chór, do tylnej części kościoła, bo jeszcze nie macie prawa uczestniczyć w dalszym ciągu Eucharystii. (por. Obrzędy, 165)