Sceneria tego wydarzenia jest znana. Powtórzymy ją zresztą, jak powtarzamy każdego roku, przez odczytanie opisu z Dziejów Apostolskich. Zgromadzeni, tak jak my w tej chwili w Wieczerniku z Maryją i Apostołami, słyszą szum jakby wichru potężnego (Dz 2,2), widzą ogniste języki (Dz 2,3). To zjawiska zewnętrzne. Doświadczają też tchnienia Ducha (Dz 2,4). Tchnienia Boga, który zbliżył się do człowieka - do ludzi - tak, jak zbliżył się do Matki Jezusowej, kiedy, jak wiemy, "Anioł Pański zwiastował Pannie Maryi i poczęła z Ducha Świętego".

Sposób działania Boga jest niezwykły, tajemniczy. I to wydarzenie tajemnicze przepełniło ich umysły i serca tym, co symbolizują języki ognia: światłem. Światłem wiary, dzięki której mogli zrozumieć działanie Boga przez Chrystusa w tej epoce, aż do naszych czasów, kiedy Jego już nie ma na ziemi. Dzięki temu będą mogli rozumieć Jego tajemniczą obecność w sakramentach: chrztu, bierzmowania, pokuty, Eucharystii, kapłaństwa, małżeństwa, namaszczenia chorych. Każdy sakrament jest obrzędem, w którym kapłan, narzędzie Chrystusa, przekazuje Jego obecność i Jego zbawczą moc. Coś czyni, działa. Tak jak Chrystus, który żył dwa tysiące lat temu na tej ziemi, nauczał, dotykał, uzdrawiał, otwierał oczy, uszy, wypędzał szatanów. Te czyny Chrystusa i Jego nauka przedłużane są dziś w obrzędach sakramentalnych. Tak więc każdy sakrament ma w sobie obrzęd i słowo. Czyta się słowa Chrystusa, żeby zrozumieć obrzędy - działania, czyny Chrystusa. Tak jest we Mszy świętej i w każdym sakramencie.

Bierzmowani, otrzymując światło Ducha Świętego, będą mogli rozumieć jeszcze głębiej to, co powinni rozumieć od chrztu. Podczas chrztu kapłan zrobił znak krzyża na czole, żebyś rozumiał. Jeśli przyjąłeś chrzest w wieku dorosłym: również na oczach - żebyś widział to, czego oczy nie widzą; na uszach - żebyś słyszał to, co słowo Boże przynosi, tę treść, która jest niepojęta dla człowieka; na sercu zrobił znak krzyża, żebyś wnętrze swoje otworzył i miłował to, co Bóg objawia ci przez Chrystusa.

Tym samym, jednym znakiem krzyża przypomni biskup w czasie udzielania sakramentu bierzmowania całą scenerię zesłania Ducha Świętego, które dokonuje się w tobie. Wejdziesz głębiej - jak gdyby o jedną kondygnację, jeśli można posłużyć się takim porównaniem - w poznawanie tego wielkiego misterium, tajemnicy Boga, który wciąż ku ludziom się zbliża. "Który przychodzi" (Ap 1,4). I kiedy podejdzie do ciebie, jeszcze raz nazwie cię imieniem, które mu podsuniesz, byś miał oprócz patrona chrztu drugiego świętego, towarzysza drogi. Zrobi ci biskup znak krzyża na czole i powie: "Janie, Mario, przyjmij znamię daru Ducha Świętego".

Znamię daru Ducha Świętego! Znamieniem jest krzyż, ale krzyż zrobiony świętym olejem. I jak krzyż jest znakiem obecności Chrystusa, tak olej święty jest znakiem obecności Ducha Świętego. W Kościele Wschodnim (w tym prawosławni górują nad nami) istnieje taka sama cześć Świętych Olejów, jak w Kościele Zachodnim cześć Przenajświętszej Eucharystii. Oleje są przechowywane w osobnym tabernakulum w kościele, przed nimi się klęka. My tylko raz klękamy, w Wielki Czwartek, podczas konsekracji Świętych Olejów przez biskupa w kościele katedralnym. Stamtąd Oleje rozprowadza się do wszystkich parafii całej diecezji.

Ale wróćmy do tego zasadniczego gestu. Przez krzyż uczyniony na czole olejem świętym bierzmowanie bardzo bliskie jest sakramentu chrztu. Widzicie, uczestnicząc we chrzcie niemowląt, że kapłan - jak przypomniałem przed chwilą - naznacza krzyżem a potem namaszcza olejem Krzyżma głowę dziecka, a w wypadku chrztu dorosłych od razu udziela po chrzcie bierzmowania. A więc dla pełnego, głębszego zrozumienia tego, co się dokonuje podczas bierzmowania, konieczne jest odniesienie do sakramentu chrztu.

Podczas chrztu - wiemy o tym już dobrze - symbolika sakramentalna jest przejrzysta i czytelna: zanurzenie w wodę czy polanie głowy wodą złączone jest z wezwaniem imion Trójcy Przenajświętszej i ze znakiem krzyża. Woda jest tutaj symbolem najbardziej istotnym. Kapłan, narzędzie Chrystusa, zanurza przyjmującego chrzest w śmierć Chrystusa (Rz 6,3), czyni go uczestnikiem losu Chrystusa w jego najbardziej dramatycznej chwili. Umiera człowiek z Chrystusem. I zmartwychwstaje z Chrystusem, bo z wody wychodzi. Woda obmywa i woda ożywia. Bez wody giniemy, bez wody brud nas niszczy. To są proste symbole, które trzeba rozumieć, aby zrozumieć to, co się dokonuje przy chrzcie: wylana na Golgocie krew Syna Bożego Jezusa Chrystusa, wyciekająca z przebitego serca, oczyszcza nas z grzechów i daje nam udział w Jego życiu - ponieważ od chrztu idziemy do Eucharystii.