Ale wróćmy jeszcze na moment do tego jednego słowa: dzisiaj jest zmartwychwstanie. Dzisiaj wstał z grobu. Dzisiaj umarł i zmartwychwstał. Jest ktoś w ciągu dziejów, kto umarł i zmartwychwstał? Tylko Chrystus. To jest motyw naszej wiary. Zawierzamy siebie samych, nasze życie i naszą śmierć Temu, który umarł i zmartwychwstał, przeszedł przez śmierć do życia. Pascha Chrystusa. Tak to nazywamy skrótem. "Szukacie Chrystusa? - słyszeliśmy dzisiaj orędzie Ewangelii - Nie ma Go tu. Powstał z martwych. Idzie przed wami. Uprzedza was do Galilei- (por. Mk 16,6-7). Doszedł i do Krakowa. Poszedł dalej. Idzie na cały świat. Wczoraj widzieliśmy, jak środkami masowego przekazu Piotr naszych czasów ogarnia ziemię, przemawiając do uczniów Chrystusa. A ci, którzy nie są Jego uczniami, mogli usłyszeć, jaki jest motyw naszej wiary.

Dzisiaj. Powtórzmy to jeszcze raz: dzisiaj wstał z grobu. Co to znaczy "dzisiaj"? Bo to nie tylko wspomnienie tego, co się dokonało. Otóż dotykamy w tym określeniu "dzisiaj- najgłębszej tajemnicy Kościoła, najgłębszej jego warstwy. My wierzący w Chrystusa wierzymy, że wtedy, kiedy sprawuje się sakramentalny obrzęd - ten Cud trwający nieprzerwanie, ustawiczny Cud dokonany przez Chrystusa zmartwychwstałego - On sam jest wśród nas. Staje wśród nas, mówi do nas, daje się nam, tak jak wtedy, dwa tysiące lat temu. Pascha Chrystusa jest dla nas, ma się stać naszą paschą (1 Kor 5,7). I odwróćmy to zdanie. Nasza pascha - nasze rodzenie się, życie, umieranie, nasze zmartwychwstanie i nieśmiertelność - ma być wszczepiona w Jego los. Ma się stać jedno z Jego losem. I tylko wtedy człowiek przetrwa. Wtedy człowiek żyje.

Moi drodzy, nie czas, by dużo dzisiaj mówić. Ale to trzeba głośno powiedzieć, właśnie dzisiaj, w ten święty wieczór, w tę świętą Noc. W ten wielki Dzień Zmartwychwstania Pańskiego, dzisiaj przypominany i uobecniany. Uobecniany w kontekście solennym, uroczystym - jest wielu ludzi, wielu kapłanów, wiele czytań, śpiewów, obrzędów. To samo jest w każdej Mszy, w każdej sprawowanej Eucharystii, w każdym sakramencie - bo tak chciał. Ale owo "dzisiaj", które ma kontekst solenny, ma ożywić naszą wiarę w codzienność spotkań z Nim (bo kto miłuje, chce być stale z Umiłowanym). "Dzisiaj- Kościół ukazuje nam, jak rodzą się chrześcijanie, jak żyją, idąc wciąż na szczyt ku górze, jak umierają i jak powstają z martwych - w Chrystusie.

Wszyscy jesteśmy uczniami Chrystusa. Wszyscy narodziliśmy się z Paschy Chrystusa, z Jego śmierci i zmartwychwstania. Nasi katechumeni, na których dzisiaj patrzymy, którzy za chwilę staną przed nami w białych szatach, mówią swoją obecnością, że narodziny chrześcijan, że nasze "Boże narodzenie- jest w Wielkanoc. Zanurzeni w wodę chrztu, zostajemy obmyci z grzechów przez Krew spływającą z krzyża - woda jest symbolem oczyszczenia - i otrzymujemy nowe życie, czego też symbolem jest woda. Woda obmywa i daje życie na pustyni. Narodzenie z wody i Ducha Świętego pokazuje, że ten sam Duch, który "unosił się nad wodami stworzenia- (Rdz 1,2), ten sam Duch, którego Chrystus "oddał- (J 19,30) w ostatnim tchnieniu męki, ten sam Duch, który "zstąpił- (Dz 1,8) na Apostołów po wniebowstąpieniu Chrystusa, który zstępuje wciąż, który jest Duszą Kościoła - ten Duch jest przy naszym narodzeniu, jak był przy narodzeniu Chrystusa z Maryi Dziewicy, która "poczęła z Ducha Świętego".