Aby ten fakt zrozumieć, trzeba zrozumieć najgłębszą treść tego faktu: zamiar Boga, który dał Syna. "Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne" (J 3,16). Zanim powiem: wspomnienie ustanowienia kapłaństwa i Eucharystii, muszę wiedzieć, kim jest Jezus Chrystus i jakie jest Jego posłannictwo wobec ludzkości. I na czym polega ten sposób spełniania posłannictwa: jego realizowania przez kapłaństwo i przez Eucharystię.

Na to daje nam dzisiaj odpowiedź Ewangelia. Mówi o treści faktu ustanowienia Eucharystii sprawowanej w każdą niedzielę, każdego dnia aż do końca świata (por. Mt 28,20): Chrystus w obrzędzie Eucharystii, która zawiera w sobie śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie, ukrył swoją miłość, którą chce nam, ludziom przekazać. "Było to przed Świętem Paschy - relacjonuje św. Jan. - Jezus widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował" (J 13,1). I pragnąc zobrazować to, co w piątek, w Wielki Piątek objawi się w śmierci krzyżowej, Jan ukazuje gest Jezusa, który pochyla się do ludzkich nóg, aby je umyć. Piotr wzdraga się, broni się. "Jeśli nie umyję ci (nóg), nie będziesz miał udziału ze Mną" (J 13,8).

Owo napięcie, jakie istnieje pomiędzy objawieniem miłości Boga a czystością człowieka - oczyszczeniem z grzechu, zerwaniem z szatanem i jego pokusą, jego propozycją - to jest właśnie treść obrzędu, który dziś spełniamy. I tego obrzędu dokonanego w Wielki Czwartek przez Jezusa w Wieczerniku, kiedy ustanawiał sakrament kapłaństwa i Eucharystii, aby przez nie objawić tę miłość, której kształt pełny widać na krzyżu, w życiu "danym" (por. J 3,16) za nas, za nasze grzechy. Myślę, że można powiedzieć - nie jest to tylko poetycka przenośnia - że Krwią swoją podpisał akt darowizny danej ludziom.

Przed chwilą śpiewaliśmy, powtarzając kilka razy: "Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela" (refren psalmu). Ukrywając pod postaciami Chleba i Wina swoją obecność, swój gest oddania w służbie człowiekowi, ukazując swoją miłość Jezus Chrystus pragnie odpowiedzi człowieka. Na tym polega przymierze. Przymierze, które uwalnia i zbawia, które daje wolność, przymierze, które daje człowiekowi miłość będącą największą wolnością. Nie ten ma wolność, kto czyni co chce, tylko ten, kto miłuje. Nawet wtedy, kiedy miłuje swego wroga, tego kto chce go zniszczyć. Taka jest prawda dana nam przez Chrystusa w Wielki Piątek w przykładzie Jego ofiary i takie jest zadanie dane nam w ten dzień, kiedy wspominamy ustanowienie kapłaństwa i Eucharystii.

Dzięki temu, w czym my dziś uczestniczymy, uobecnianie się Chrystusa w ten sposób dokonuje się przez wszystkie dni aż do skończenia świata (Mt 28,20). A kapłani, służąc Eucharystii przede wszystkim i obmyciu z grzechów, by można w niej było brać udział (por. J 13,8), wprowadzając w tajemnice jej najgłębszej treści, kiedy mówią o miłości, która jednoczy i scala, uczą nas najcenniejszej wartości, jaką świat posiada. Uczą nas tej miłości (J 15,13), która potrafi życie swoje dać za wielu (Mt 26,28), za bliskich i dalszych. Mówią: "Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!" (1 J 3,18). Ludzie zawierając małżeństwo słyszą słowo Boga głoszone przez kapłana: "Mężowie, miłujcie żony wasze, tak jak Chrystus umiłował Kościół i wydał swoje życie za Kościół" (por. Ef 5,25).