Kościół jako kaplicę dojazdową z parafii Pysznica zbudowano w latach 1903-1907. Styl kościoła mieszany, architekt i wykonawcy nieznani, zbudowany z ofiar parafian, księcia Lubomirskiego i emigrantów z Ameryki. W czasie I wojny światowej nieco uszkodzony, odnowiony w 1926 r. W r. 1973 przystąpiono do częściowej rozbudowy świątyni. Zostali zatrudnieni Architekci z Krakowa: Bolesław Marchwica, Bogusław Brągiel, Henryk Schoen. Dobudowano prezbiterium, boczne wejścia, wewnętrzną antresolę, w podziemiach prezbiterium kaplicę św. Jana. Ołtarz główny wykonany jest z jasnego granitu z ambonką, nad ołtarzem obraz Przemienienia Pańskiego namalowany przez ucznia J. Matejki - Kotowicza, umieszczony na tle piszczałek organowych. Freski: Ostatnia Wieczerza, stacje Drogi Krzyżowej, Zmartwychwstanie, w przedsionku głównym Sąd Ostateczny a w bocznych fresk Maryi ze scenami z Jej życia i fresk Chrystusa ze scenami z Ewangelii. Na antresoli znajduje się ołtarzyk Matki Bożej Różańcowej z dawnego wystroju kościoła i dwa główne obrazy Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Częstochowskiej (w kształcie ołtarzyka). Witraże w kształcie małych medalionów z obrazami świętych. Organy 16-głosowe wykonane przez Wolanina i Karpeckiego. W dzwonnicy wolno stojącej są trzy dzwony. Parafia powstała w 1925 r. Brakuje jednak kroniki i aktu erygowania parafii. Powstała z macierzystej par. Pysznica. W tym roku sprowadzono duchownego narodowego i hodurowcy zajęli kościółek, dopiero 26 grudnia 1925 roku przy użyciu siły odebrano świątynię narodowcom. Parafia posiada akta parafialne od 1784 r.