Pierwsza wzmianka o parafii w Charzewicach pochodzi z roku 1301. Kontynuacją tej parafii od 1740 r. jest fara rozwadowska. Pierwszy kościół charzewski był p.w. św. Mikołaja, spłonął jednak podczas przemarszu wojk Karola Gustawa w 1656 r. Następną świątynię zbudował ówczesny proboszcz ks. Jakub Piasecki kanonik kamieniecki p.w. św. Jakuba Apostoła. Na przełomie XVII/XVIII w. dawny tytuł św. Mikołaja został przywrócony. Ten drugi kościół uległ pożarowi w 1736 r. Wówczas nową drewnianą świątynię wybudował ks. Józef Jakielski w 1740 r., z nakazu ówczesnego patrona księcia Jerzego Lubomirskiego na miejscu obecnego kościoła. W 1797 r. wyszedł dekret Józefa II nakazujący likwidację kościoła farnego w mieście i przeniesienie parafii do klasztoru OO. Kapucynów. Fakt ten dokonał się w połowie Adwentu następnego roku. Na podstawie tradycji związanych z obrazem Matki Bożej Szkaplerznej należy przypuszczać, że do klasztoru przeniesiono tylko inwentarz ruchomy. Około 1802 roku podczas ogromnego pożaru Rozwadowa spłonął kościół wraz z większością zabudowań. Zdołano jednak ocalić obrazy i figury ołtarzowe, które przeniesiono do klasztoru. Trudności współżycia parafii z konwentem OO. Kapucynów spowodowały potrzebę budowy samodzielnej świątyni parafialnej. Budowa jej odbywała się w latach 1898-1907 za proboszczów: ks. Jana Jakla i ks. Michała Dukieta. Ogromne zasługi dla tego przedsięwzięcia położył O. Hieronim Ryba OFMCap ówczesny wikariusz parafialny. Kościół ów zbudowano w stylu neogotyckim z czerwonej cegły wg planów skopiowanych z kościoła w Sękowej k. Gorlic projektu J. Wfrźde z Budapesztu. Parafia zajmowała kościół klasztorny od 1798-1907 r. W przeddzień poświęcenia nowej fary 16 sierpnia 1907 r. przeniesiono sprzęty i naczynia liturgiczne łącznie z obrazem Matki Bożej Szkaplerznej do nowej świątyni. W dniu 16 sierpnia 1907 r. w święto Matki Bożej Szkaplerznej dokonano poświęcenia kościoła, zaś w r. 1911 dnia 16 lipca świątynię uroczyście poświęcił biskup bł. Józef Sebastian Pelczar. Kościół znajduje się we wschodniej części rynku. Wieża kościoła o wysokości 51 m integralnie związana jest z korpusem kościoła, zbudowana na osi nawy głównej w dolnej części zawiera przedsionek kościoła. Witraże i posadzkę z kolorowych płytek terakoty wykonano wg projektu Adama Dobrzańskiego. Polichromię poświęcił bp S. Jakiel 16 października 1960 roku. W r. 1993 wymieniono pokrycie dachowe nad nawami bocznymi, zakrystią i skarbcem. Parafia posiada akta parafialne od roku 1785.