W 1938 r. powstał komitet budowy kościoła w Stalowej Woli, którego organizatorem i kierownikiem był dyr. budow. zakładów przemysł. inż. B. Chudzyński. W styczniu 1939 r. ks. Józef Skoczyński, dotychczasowy katecheta parafii Jeżowe, objął etat katechety przy Szkole Podstawowej w Stalowej Woli. Biskup F. Barda polecił mu sprawę budowy kościoła i utworzenia parafii w Stalowej Woli. Ks. J. Skoczyński zamieszkał w Pławie, w Ochronce Sióstr Służebniczek Dębickich. Gdy uzyskano zgodę na budowę, wojna przerwała prace przygotowawcze. Podczas wojny Mszę świętą odprawiano w kaplicy Ochronki Sióstr Służebniczek w Pławie. Od dnia 24 kwietnia 1941 r. przechowywano tam Najświętszy Sakrament. Ks. J. Skoczyński dowiedział się, że władze okupacyjne zamierzają wysiedlić wieś Stany, aby tam urządzić poligon wojskowy. Ks. Skoczyński prosił władze okupacyjne o przewiezienie drewnianego kościoła ze Stanów do Stalowej Woli. Poparł go w tym niemiecki dyrektor zakładów inż. Scholze. Kościół pochodził z 1802 r. Kościół szybko przewieziono i złożono. Poświęcenie kościoła pod wezwaniem św. Floriana, Patrona hutników odbyło się 12 grudnia 1943 r. Niemcy w tym dniu rozstrzelali 40 zakładników polskich, mieszkańców Stalowej Woli i Rozwadowa. Podczas wojny ks. Skoczyński uratował życie wielu mieszkańcom interweniując skutecznie w ich obronie. Dnia 29 listopada 1943 r. ks. J. Skoczyński został mianowany wikariuszem pomocniczym parafii Rozwadów, eksponowanym dla miejscowości Stalowa Wola, z przysiółkami: Chyły, Swoły, Sudoły. Kościół św. Floriana został uznany jako filialny kościoła parafialnego w Rozwadowie. Mógł on pomieścić zaledwie 1.000 sób na 8.000 wszystkich wiernych należących do tej parafii. Ks. Skoczyńskiemu pomagał w duszpasterstwie kapucyn o. Bogumił Marecki. Zmieniona sytuacja polityczna kraju w 1956 r. dała szansę na budową nowego kościoła. Dlatego ks. Skoczyński utworzył komitet budowy kościoła. Lokalizacja nowego kościoła była przewidziana na górce w przedłużeniu ulicy Obrońców Stalingradu, przez generalnego projektanta miasta Stalowa Wola, p. Szwerin Paterową, gdyż rozbudowa miasta była zaprojektowana w kierunku Sanu i Rozwadowa. W 1957 r., w wyniku konkursu projektów, do budowy przyjęto projekt prof. dr J. Bogusławskiego z Warszawy. Konstruktorem został mgr inż. Konstanty Jankowski z Warszawy. Plac pod budowę kościoła poświęcono 27 października 1957 r. Budowę całkowicie wstrzymano decyzją władz wojewódzkich 17 października 1961 r. Dalsze usilne starania o uzyskanie pozwolenia na budowę kościoła kontynuował następny proboszcz parafii św. Floriana ks. Władysław Janowski. Mieszkańcy miasta wraz ze swoim duszpasterzem zwrócili się w tej sprawie do władz naczelnych, składając pisemną prośbę z 11.535 podpisami na 217 arkuszach. Po 10 latach usilnych starań, parafia Stalowa Wola otrzymała w dniu 12 listopada 1971 r. pozwolenie na dokończenie budowy kościoła. Tak więc w 1973 r. Stalowa Wola miała już dwa kościoły. Dnia 19 listopada 1977 r. nastąpił podział parafii. Duszpasterzem nowej parafii p.w. Matki Bożej Królowej Polski został dotychczasowy proboszcz ks. mgr Edward Frankowski, obecnie biskup pomocniczy diecezji sandomierskiej. Proboszczem macierzystej parafii św. Floriana został dotychczasowy wikariusz ks. Jan Kozioł. Dnia 12 września 1981 r. bp I. Tokarczuk dokonał ponownego podziału parafii św. Floriana. Za torami kolejowymi w kierunku cmentarza powstała nowa parafia Księży Michalitów p.w. Trójcy Przenajświętszej. Proboszczem został dotychczasowy wikariusz ks. Józef Ciaciek. Parafia posiada akta parafialne od 1870 r.