Zbudowany w początkach w. XIII, należy do najcenniejszych zabytków romańskich w Polsce. Zbudowany z funduszy księżnej Adelajdy, siostry Leszka Białego, jest pomnikiem historii narodowej i kościelnej. Tu znajdują się prochy Piastów. Tu również została przelana męczeńska krew dominikanów sandomierskich. Ta najstarsza świątynia Sandomierza stanowi sanktuarium diecezji sandomierskiej i to z podwójnego tytułu: jako miejsce męczeństwa bł. Sadoka i towarzyszy w czasie najazdu Tatarów w 1260 r. i z racji od dawna czczonego łskami słynącego obrazu Matki Bożej Różańcowej. Kościół w swojej bogatej historii przechodził kilka poważnych remontów. W XVII w. został przebudowany w stylu barokowym, na początku zaś XX w. przywrócono mu pierwotny styl romański, rekonstruując przy tym liczne detale architektoniczne. W latach 1988-1992 zostały wykonane kolejne niezbędne prace remontowo-konserwatorskie zmierzające do zabezpieczenia poważnie zagrożonej konstrukcji kościoła. Przeprowadzono m.in. remont dachu wraz z przykryciem go blachą miedzianą, zabezpieczono pękniętą ścianę prezbiterium, przeprowadzono odnowienie kościoła. Wykonane zostały także kompleksowe prace konserwatorskie witraży, obrazów, malowideł ściennych, rzeźb drewnianych polichromowanych. W świątyni zostały zamontowane nowe ławki dębowe, zaprowadzono nowe oświetlenie. Po raz pierwszy kościół został również ogrzany. Uwieńczeniem prac remontowych była konsekracja nowego ołtarza, której dokonał w dniu 4 października 1992 r. Pasterz Diecezji Bp Wacław Świerzawski.