Parafia Ślęzaki została wydzielona z parafii Miechocin. Pierwsze starania celem utworzenia parafii zostały podjęte przez Kurię Biskupią. Następnie pismem z dnia 7 kwietnia 1870 roku sprawa budowy kościoła i utworzenia parafii została polecona proboszczowi i zarazem dziekanowi w Miechocinie ks. Józefowi Sobczyńskiemu. Miał on wpłynąć na dziedziców i mieszkańców gminy, aby wybudowali kościół i mieszkanie dla księdza. Pierwszą osobą, która zajęła się tą sprawą była panna Eugenia Beust, kanoniczka Kolegium Praskiego na Hradczanach, córka Emila barona Beust, byłego posesora w Chmielowie i Marii z hrabiów Schaffgotche. Ofiarowane przez nią fundusze, powiększone o ofiary mieszkańców gminy Dąbrowica, okazały się niewystarczające. Wobec takiej sytuacji baronówna Beust wyjechała do Francji. Korzystając ze znajomości wśród znakomitych rodów kwestowała na rzecz budowy świątyni. Dotarła także do Rzymu, gdzie otrzymała audiencję u Ojca św. Piusa IX. Papież pobłogosławił jej pracy i ofiarował kielich dla przyszłego kościoła. Po powrocie do kraju fundatorka przystąpiła do budowy kościoła. Projekt opracował architekt Zbyszewski, a budowę prowadził prowadził majster murarski z Radomyśla, Teodor Cukrowski. Główna struktura kościoła jest utrzymana w stylu bazylikowym. Oryginalnością tego kościoła jest płaski i drewniany plafon, podzielony na kasetony, w każdym rzeźbiona rozeta. Poświęcenie kościoła odbyło się 17 października 1875 r. pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. W tym też roku 1875 utworzona została ekspozytura parafii Miechocin, która obejmowała wioski: Dąbrowica, Ślęzaki, Kaczaki i Marki. Pierwszy ekspozyt, wikary z Miechocina ks. W. Smolik obowiązki objął 25 grudnia 1875 r. W r. 1884 kościół uroczyście poświęcił bp Ignacy Łoboz sufragan przemyski, późniejszy ordynariusz tarnowski. W 1913 r. bp Pelczar ustanowił ekspozyturę samoistną. Biskup przemyski Anatol Nowak pismem z dnia 16 lutego 1924 r. ustanowił samoistną parafię w Ślęzakach. Parafia posiada akta parafialne od 1786 r.