Parafia erygowana przed rokiem 1325. Kościół parafialny pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej istniał od roku 1326. Następny kościół drewniany, modrzewiowy, gotycki zbudowany w roku 1468 przetrwał do początku wieku XX. W roku 1910 założono fundamenty pod nowy kościół, murowany, w stylu neogotyckim, według projektu Stefana Szyllera. Poświęcenia kamienia węgielnego dokonał biskup M. Ryx. Uroczyście poświęcono kościół w r. 1913. Kościół jest trzynawowy z wieżą na frontonie kościoła o wysokości 57 m. Restaurowany w r. 1984. Przy budowie zasłużył się ks. Mączyński i wierni. W kościele znajduje się kaplica Matki Bożej z dawnym ołtarzem późnorenesansowym ze starego kościoła (1627). W lewym ołtarzu bocznym z 1925 r. projektu J. Ogórkiewicza znajduje się krucyfiks barokowy z końca XVII w. przeniesiony ze spalonego dworu w Witowicach w 1626 r. przez Szwedów i umieszczony na tęczy kościoła. W zakrystii jest szafa polichromowana, barokowo-ludowa, z r. 1688, krucyfiks barokowo-ludowy. Krzyż ołtarzowy z XVIII w. Kielich z II poł. w. XVII ze scenami Męki Pańskiej na stopie. Ornat z kolumną haftowaną z w. XVII. Dzwon gotycki. Od strony zachodniej znajduje się pod lewą nawą kaplica przedpogrzebowa, a za nią grobowiec (na 10 trumien) właściciela dóbr klimontowskich Włodzimierza Karskiego zmarłego w r. 1941 i pochowanego w tymże grobowcu. Fronton kościoła wykuty z granitu polskiego przez Józefa Hanke z Warszawy. Parafia Olbierzowice założona została w XII w. Nazwa Olbierzowice poczodzi od Marcina Szitki Olbierza, który był jej właścicielem. Kronikarz Theiner w "Monumentach" wymienia w roku 1326 Augustyna, plebana w Olbierzowicach. Parafia należała do diecezji krakowskiej, archidiakonatu sandomierskiego, dekanatu połanieckiego. Dokument łaciński z r. 1735 świadczy, że poprzedni kościół modrzewiowy wybudowano w r. 1468. W II poł. w. XVI kościołem i częścią parafii od strony zachodniej zawładnęli arianie. Jan Zbigniew Ossoliński wojewoda sandomierski nabywszy Olbierzowice w r. 1604 wypędził arian i oddał go klasztorowi Dominikanów w Klimontowie w r. 1620. Parafią rządził przeor Dominikanów przez komendarza rezydującego w Olbierzowicach. Ostatnim komendarzem przed skasowaniem klasztoru był ks. Firmin Latosiewicz, zmarły i pochowany w Olbierzowicach. Cmentarz grzebalny założony został w 1764 r. przez ks. Jana Wolińskiego. Na cmentarzu grzebalnym spoczywają prochy powstańców z 1863 i wielu legionistów. W środku cmentarza znajduje się kurchan wysokości 5 m, pochodzący z wojen szwedzkich. Parafia posiada akta parafialne od roku 1724.