Rzeczyca Ziemiańska należała do parafii Potok Wielki. Ze wzlędu na dużą odległość do kościoła rozpoczęto starania o stworzenie ośrodka duszpasterskiego. Początkowo w tej wsi była tylko kaplica Na jej miejscu w 1753 r. powstał kościół p.w. Przemienienia Pańskiego. Jego fundatorami byli właściciele Rzeczycy: Katarzyna i Aleksander Suchodolscy. W 1772 roku biskup krakowski Kajetan Sołtyk dokonał poświęcenia tego kościoła i erygował parafię. Ważnym elementem wyposażenia świątyni była chrzcielnica wykonana z drzewa, umieszczona w kościele w 1777 r. za pozwoleniem biskupa krakowskiego. Od tej daty prowadzone są akta metrykalne. W tym także roku założono cmentarz grzebalny. W 1850 r. artysta malarz Jan Kaliszewski wykonał polichromię we wnętrzu świątyni. Początkowo kościół kryty był gontem. Podczas odnawiania kościoła w 1905-1906 pokryto dach blachą. Kolejny remont przeprowadzono w latach pięćdziesiątych. Sama świątynia wykonana z beli modrzewiowych nie uległa istotnym zmianom. Zachowała się oryginalna więźba dachowa o rzadko spotykanej konstrukcji. Jest to zgrabny w proporcjach kościół drewniany, średniej wielkości o typowej dla ludowej architektury sakralnej bryle. Zrąb osadzony jest na podmurówce i oszalowany pionowymi deskami pomalowanymi farbą olejną na kolor średni orzech. Nawa ma kształt zbliżony do kwadratu, jest wyższa i szersza od prezbiterium zakończonego trójbocznie. Ołtarz główny ozdobiony rzeźbami świętych i obrazem przedstawiającym scenę Przemienienia Pańskiego. Drugi obraz za nim przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Gdy chodzi o ruchome zabytki w kościele, to warto zwrócić uwagę na osiemnastowieczne przedmioty: obraz św. Anny Samotrzeć, krucyfiks rokokowy, kociołek miedziany na wodę i dwa ornaty z pasa polskiego. Te walory sprawiły, że świątynia w Rzeczycy Ziemiańskiej została zaliczona do zabytków architektury. Ostatni poważny remont i odnowienie kościoła przeprowadzono w latach 1988-1990. Na placu kościoła znajduje się drewniana dzwonnica konstrukcji ramowo-słupowej i stylistycznie nawiązuje do architektury kościelnej. Cztery murowane kapliczki stojące w rogach cmentarza pochodzą z późniejszego okresu, a ich nisze stanowią schronienie dla rzeźb kamiennych przedstawiających polichromowane figury świętych. Parafia Rzeczyca Ziemiańska od 1772-1795 r. wchodziła w skład archidiakonatu zawichojskiego i należała do d.lb., od 1807-1818 należała do diec. chełmińskiej, a od 1818-1992 do d.lb. od 1992 r. należy do diec. sandomierskiej. Jednocześnie parafia była częścią dekanatów: Urzędów 1772-1867, następnie Janów Lubelski 1867-1914, Kraśnik 1914-1961, do Zaklikowa należała od r. 1961 do 1992 r. Parafia ostatnio pomniejszyła się. W 1984 r. część parafian odeszła do Węglina, a w 1988 r. do ośrodka Dąbrowa Olbięcka - Wola Trzydnicka. Parafia posiada akta parafialne od 1772 r.