Referatem na temat "Nadziei osób konsekrowanych", wygłoszonym przez ks. Kazimierza Skawińskiego, ojca duchownego sandomierskiej wspólnoty Sióstr Klarysek, siostry i bracia - konsekrowani z diecezji sandomierskiej, rozpoczęli swoje wspólne, doroczne świętowanie Dnia Życia Konsekrowanego 2 lutego 2008 roku. Prelegent, swoje refleksje oparte na tekście encykliki "Spe salvi", podzielił na trzy zasadnicze części, w pierwszej przypomniał czym jest chrześcijańska nadzieja, w drugiej czym była ona dla zakonodawców, założycieli i świętych, a w trzeciej czym jest i czym być powinna w życiu osób poświęconych Bogu przez profesję rad ewangelicznych. "Konsekrowani całą swą nadzieję pokładają w Bogu. Celem ich poświęcenia się jest związek z Bogiem i upodobnienie się do Chrystusa ubogiego, czystego, pokornego i posłusznego Ojcu" - mocno podkreślał ks. Skawiński. Inspiracją do wyboru tematu okolicznościowego wykładu na Dzień Życia Konsekrowanego była osoba bp. Mariana Zimałka, który, jako specjalny delegat biskupa sandomierskiego, z racji na swoje przejście na emeryturę, przewodniczył tegorocznemu świętowaniu osób konsekrowanych. Chciano nawiązać bowiem do dewizy biskupiej posługi zawartej w słowach "spem alere".

Bezpośrednio po referacie, obrzędem poświęcenia gromnic i uroczystą procesją wewnątrz bazyliki katedralnej, rozpoczęła się podniosła liturgia Święta Ofiarowania Pańskiego. Mszy Świętej koncelebrowanej przewodniczył i homilię wygłosił bp Marian Zimałek. Pointą homilii poświęconej istocie ofiarowania i ślubom zakonnym, wydał się być poruszający przykład rozmowy pewnej Ukrainki z siostrą felicjanką. Kobieta ta - nie mogąc zrozumieć skąd pochodzi szczęście zakonnicy, skoro nie ma ani męża, ani dzieci, ani własnych pieniędzy - usłyszała, że szczęście siostry zakonnej "jest od Boga". "Odpowiedź ta zawiera w sobie cały sens życia konsekrowanego" - podsumował bp Zimałek. Celebrans przypomniał też, że tradycja świętowania osób konsekrowanych w dzień 2 lutego jest starsza niż sama historia Światowych Dni Życia Konsekrowanego, albowiem Sługa Boży Jan Paweł II, zanim ustanowił oficjalnie obchody takiego Dnia, już od początku swego pontyfikatu, zapraszał osoby konsekrowane do dziękczynienia za dar powołania i wspólnej modlitwy właśnie w Święto Ofiarowania Pana Jezusa. Po homilii, która dobitnie przypomniała istotę konsekracji zakonnej, na wezwanie bp. Zimałka, wszyscy profesi odnowili swoje śluby i przyrzeczenia. Obrzędowi temu przewodniczyła, s. Czesława Wróbel CFS, która w tym roku przeżywać będzie jubileusz 60. lecia profesji zakonnej.

Liturgię słowa zakończyła modlitwa wiernych, której wezwania przeplatał piękny śpiew "Kyrie" w wykonaniu klerycko-zakonnej scholi pod dyrekcją s. Marioli Konopki, zaś liturgia eucharystyczna rozpoczęła się od tradycyjnej już procesji osób konsekrowanych ze świecami, symbolem oddania się Bogu w miłości. Delegacje poszczególnych zakonów i zgromadzeń, składały w dłonie celebransa płonące świecie, które z kolei były umieszczane na specjalnie przygotowanych świecznikach i płonęły tam, dodając uroku całej liturgii, aż do zakończenia Mszy Świętej. W tym roku nowa zakrystianka s. Sylwia CHR, miejsce na te świece dodatkowo ślicznie przyozdobiła (białym tiulem i kwiatem lilii), co jeszcze bardziej nawiązywało do symboliki ślubów zakonnych.

Przed rozesłaniem, w imieniu wszystkich konsekrowanych, przemawiał superior ze Świętego Krzyża, miejsca o tysiącletniej tradycji monastycznej, o. Bernard Briks OMI, który podziękował biskupowi Zimałkowi za przewodniczenie świątecznej Liturgii oraz za wieloletnie, bardzo życzliwe posługiwanie biskupie oraz ojcowską troskę o życie konsekrowane w diecezji i w całej Polsce. Siostry zakonne wręczyły kwiaty, jako wyraz serdecznej wdzięczności oraz dyplom streszczający motto biskupie celebransa pt. "Spe fortes procedamus", pomyślany specjalnie na tę okoliczność, a wykonany przez juniorat sióstr dominikanek z Wielowsi (na zdjęciu).

Po zakończonej Liturgii, na dalszą część świętowania, wszyscy konsekrowani udali się do Domu Katolickiego, gdzie tradycyjnie już odbyła się wspólna agapa. W tym roku po raz pierwszy, finalnym jej momentem było udanie się delegacji sióstr do pozostających za klauzurą i łączących się ze świętującymi w katedrze i domu katolickim tylko duchowo, sandomierskich sióstr klarysek. Delegatki przekazały siostrom klaryskom nieco wiktuałów z agapy oraz - na ich prośbę - opowiedziały przebieg diecezjalnej uroczystości. Siostry klaryski zaś poczęstowały delegację klariańskim deserem i "pochwaliły się", że ks. Skawiński po wyjściu z katedry przybył do nich i powtórzył im wygłoszoną w katedrze konferencję o nadziei.

Na tegoroczne wspólne świętowanie rodzina konsekrowanych diecezji sandomierskiej przybyła dość licznie, choć nie była to stuprocentowa frekwencja i nie wszystkie wspólnoty były jednakowo licznie reprezentowane. Nieobecny tym razem biskup sandomierski Andrzej Dzięga przekazał świętującym swoje pozdrowienia i zapewnienie o duchowej łączności w modlitwie oraz dar pasterskiego błogosławieństwa na ten szczególny dzień wspólnoty i na każdy dzień pracy apostolskiej w diecezji.